Pawilon Serpentine, który w tym roku stanie w parku otaczającym Pałac Kensington, zaprojektował najmłodszy w historii zespół architektów. Co więcej, w pracowni Counterspace z Johannesburga praktykują wyłącznie kobiety. Na ich czele stoją Sumayya Vally, Sarah de Villiers oraz Amina Kaskar, wszystkie trzy w tym roku skończą 30 lat.
Pałac Kensington i Galeria Serpentine
W roku 2000 zainaugurowano coroczne zlecenia na projekt tymczasowego pawilonu, który na okres letni zajmuje trawnik przed Galerią Serpentine. Pierwszą zwyciężczynią konkursu na projekt była Zaha Hadid. Przez 20 lat swoje ulotne dzieła stawiali tu między innymi Bjarke Ingels, Jean Nouvel, Frank Gehry, Daniel Libeskind oraz Oscar Niemayer.
Młody, kobiecy zespół zaproponował projekt pawilonu, który powstanie z korka oraz tzw. K-Briq. Ten nowatorski budulec wytwarza się bez wypalania i w 90% składa się z odpadów budowlanych oraz porozbiórkowych. Dzięki temu dwudziesty z kolei pawilon będzie jednym z najbardziej zrównoważonych w całej historii konkursu.
Pawilon łączący Londyn
Jednak wracając do idei stojącej za zwycięskim projektem, koncepcja Counterpace dotyka konretnego problemu. A mianowicie – w jaki sposób architektura może stworzyć przestrzeń, w której wszyscy jesteśmy powiązani, a nie poszeregowani? W odpowiedzi formy architektoniczne Counterpace będą zawierać mniejsze, ruchome części. Wezmą udział w serii wydarzeń lokalnych społeczności poza ogrodami otaczającymi Pałac Kensington. Jednak w końcu wrócą i uzupełnią strukturę pawilonu.
Różnice w kolorze i fakturze między różnymi częściami pawilonu odnoszą się do społeczności migrantów z poszczególnych rejonów Londynu. Architektki odniosły się tu do dzielnic takich jak Brixton, Hoxton, Hackney, Whitechapel, Edgware Road, Peckham, Ealing czy North Kensington. Sumayya Vally mówi:
Pawilon sam został pomyślany jako wydarzenie – spotkanie różnych form z całego Londynu. Schodzą ze swoich utartych, odrębnych ścieżek, by razem przebywać w pawilonie. Te formy pochodzą z niektórych miejsc, przestrzeni i artefaktów, które sprawiły, że opieka nad mieszkańcami i ich utrzymanie stały się częścią tożsamości Londynu. Miejsca pamięci i troski w jego środku i poza nim są przenoszone na trawnik Serpentine. Tam, gdzie się przecinają, tworzą przestrzenie, by być razem”.
Dzięki temu pomysłowi na integrację pawilon będzie tego lata ściśle współpracował z programami artystycznymi i architektonicznymi instytucji. Łącznie z ambitnym wieloplatformowym projektem Serpentine Back to Earth, który zaprosi artystów do reakcji na wiszące nad nami zagrożenia klimatyczne.
