Lśniące pod mglistym niebem Pekinu, dwie lustrzane bańki wyglądają ponad zwietrzałymi dachówkami w jednej z najstarszych dzielnic miasta. To dziwne zjawisko stanowi element rewitalizacji stuletniego budynku z dziedzińcem w centrum stolicy Chin. Wizjonerski plan odświeżenia historycznej tkanki miejskiej, w tym także tego konkretnego budynku, zawdzięczamy lokalnej pracowni MAD Architects. Już w 2006 roku, podczas Biennale w Wenecji, architekci zaprezentowali swój projekt zatytułowany „Przyszłość Hutongów”. Hutong to chińskie określenie wąskiej uliczki lub alejki utworzonej przez tradycyjne rezydencje z dziedzińcem. Projektanci założyli stworzenie sieci metalowych baniek wprowadzonych do starzejących się i zaniedbanych hutongów. Miały one na celu poprawę jakości życia obecnych i przyciągnięcia nowych mieszkańców. Na szczęście futurystyczny projekt okazał się czymś więcej niż tylko utopijną fantazją przeznaczoną do odtworzenia na renderingach 3D. Już w 2009 roku powstał pierwszy Hutong Bubble, natomiast w ubiegłym roku zakończyła się druga iteracja „Hutong Bubble 218”.
Położony na terenie wschodnim Qianmen, niedaleko Zakazanego Miasta w Pekinie i placu Tian’anmen, niski dziedziniec zbudowano za panowania dynastii Qing. Przez ponad 100 lat służył jako pierwszy międzynarodowy szpital w mieście. Następnie przekształcono go w rezydencję zamieszkiwaną przez ponad 20 rodzin, których działania w końcu doprowadziły do degradacji struktury. Wspierana przez program obejmujący całe miasto, mający na celu renowację zabytkowego centrum Pekinu, renowacja tego budynku nie mogła nastąpić wcześniej.
Futurystyczny projekt – po trochu sztuka, po trochu architektura
Przyciągające wzrok lustrzane bańki wieńczące niski budynek dziedzińca stanowią zatem przysłowiową wisienkę na torcie. W rzeczywistości znaczna część projektu koncentruje się na przywróceniu autentycznego uroku konstrukcji. W szczególności chodzi tu o definiujące typologię hutongów elementy jak oryginalny układ wewnętrznego dziedzińca i szara cegła.
Z wyjątkowym pietyzmem podjęto się renowacji drewnianych filigranowych paneli wyściełających dziedziniec. Należało nie tylko je oczyścić, aby mogły odzyskać swój pierwotny połysk, ale także wiernie odtworzyć uszkodzone lub brakujące fragmenty. Podobną uwagę zwrócono na wzór drzwi i okien od strony ulicy, których renowacja objęła zwiększenie przeszklenia. Dzięki temu zabiegowi wnętrza stały się o wiele jaśniejsze.
Dyskretne odtworzenie oryginalnego materiału budynku uzupełnia odważne włączenie dwóch pęcherzykowatych strąków. Pomimo futurystycznego połysku i kształtu, zdają się organicznie wyrastać ze starzejącej się struktury. Umieszczone na dachu budynku są niewidoczne z poziomu ulicy, a ich gładka polerowana powierzchnia dodatkowo podkreśla ich niepozorność, odzwierciedlając otaczające środowisko. Bąble zawierają przestrzenie do spotkań, medytacji i herbaciarni. Z poziomem parteru łącza się za pomocą nowych, okrągłych schodów, sprytnie wkomponowanych w jeden z bąbelków.
Futurystyczny projekt obejmuje radykalne sprzeczności w stylu, geometrii i teksturze, co nie wróży dobrze harmonijnej kompozycji. W rzeczywistości jednak obiekt mistrzowsko zrównoważono, umiejętnie łącząc stare i nowe w symbiotycznej relacji, która podkreśla wyjątkowość każdej części.
Symbolicznie projekt pokazuje również, że przeszłość i przyszłość nie muszą być sprzecznymi terminami w architekturze i urbanistyce. Jak wyjaśnia główny architekt praktyki, Ma Yansong, „te bąbelki będą pełnić funkcję nowonarodzonych, żywych komórek, dając tradycyjnemu hutong nowe życie i ożywiając społeczność”.
Zobacz także:
murray-building-rewitalizacja-w-hongkongu
