Prada prezentuje „What Was I?”. Jest to nowy projekt stworzony przez artystkę Goshkę Macugę, przy wsparciu Fondazione Prada. Od 23 marca do 2 czerwca 2019 roku będzie można go podziwiać w siedzibie Prada Rong Zhai. Jest to historyczna rezydencja w Szanghaju z 1918 roku, odrestaurowana przez Pradę, aby zostać ponownie otwartą w październiku 2017 roku.
Podróż w przyszłość
„What was I?” to z pewnością kalejdoskopowa podróż w epokę post-antropoceńską. Jesteśmy w momencie po upadku ludzkości z powodu skutków nadmiernego rozwoju technologicznego. Bohaterem tej nieoczekiwanej podróży jest android stworzony przez Macugę i wyprodukowany w Japonii przez A Lab. W mediolańskim Fondazione Prada android recytuje i ćwiczy swój monolog skonstruowany z licznych fragmentów doniosłych przemówień. Ponadto twierdzi, że jest skarbnicą ludzkiej wiedzy. W tym futurystycznym scenariuszu, gdzie ludzka perspektywa nie jest już ważna, android jest jedynym mieszkańcem Prady Rong Zhai. Kluczowe a także prawdziwie dramatyczne pytanie: „What was I?” zamyka jego wypowiedź, a także nadaje tytuł projektowi Macugi. Zdanie to pierwotnie zostało wygłoszone przez potwora Frankensteina w powieści gotyckiej napisanej przez Mary Shelley w 1818 roku.
W fikcyjnym i postapokaliptycznym świecie Macugi android zajmuje przestrzeń w domu pełnym historii. Ujawnia tam swoją osobistą kolekcję sztuki i dobytek. 26 dzieł z kolekcji Prady, w tym kilka arcydzieł sztuki włoskiej, od 1958 do 1993. Ponadto 3 najnowsze kolaże papierowe artystki, część serii Model dyskretny.
Znamienite nazwiska
Jan Schoonhoven, Luis Tomasello, Grazia Varisco a także Nanda Vigo badają złożoność komputerowych wzorów i geometrycznych kształtów jak również tworzą autonomiczny alfabet form. Android jest otoczony konstelacją dzieł włoskich artystów: Enrico Castellaniego i Piero Manzoniego, którzy próbowali dotrzeć do języka zeropictorial. Alberto Burri, Lucio Fontana, Francesco Lo Savio, Salvatore Scarpitta, Turi Simeti a także Giuseppe Uncini, oni eksperymentowali w swoich pracach nad nowymi sposobami przezwyciężenia fizycznych i symbolicznych granic płótna. Zastosowali niekonwencjonalne materiały, aby połączyć sztukę z rzeczywistością. Dwa niezwykłe portrety Waltera De Marii a także Llyn Foulkes przypominają ludzkie ciało i jego nieobecność, a obraz Vincenzo Agnetti przywołuje ideę „języka poza językiem”.
Seria instalacji a także małych rzeźb Richarda Artschwagera, Petera Fischliego i Davida Weissa, Mario Merza, Salvatore Scarpitty i Rachel Whiteread sugeruje możliwą codzienną rutynę po człowieku. Ponadto prace te przyczyniają się do kształtowania kontekstu domowego. Intymnego siedliska, w którym android może wymyślać własne przyszłe „istnienie”.
Podczas wystawy mowa androida będzie współbrzmieć z występem na żywo wykonanym przez kaligrafa. Performance odbywa się dwa razy w tygodniu. Celem będzie stworzenie alternatywnej i pisemnej wersji oryginalnego monologu dzięki tłumaczeniu go z angielskiego na chiński.
