Architekt nowych czasów
Kengo Kuma urodził się w 1954 roku. Przed założeniem Kengo Kuma & Associates w 1990 roku uzyskał tytuł magistra architektury na uniwersytecie w Tokio, gdzie obecnie piastuje funkcję profesora na wydziale architektury. Zainspirowany Narodowym Gimnazjum Yoyogi Kenzo Tange’a, zbudowanym na Igrzyska Olimpijskie w Tokio w 1964 roku, Kengo Kuma postanowił kontynuować architekturę w młodym wieku, a następnie podjął studia na Uniwersytecie w Tokio, gdzie studiował pod kierunkiem Hiroshi Hary i Yoshichiki Uchidy. Podczas studiów magisterskich odbył podróż przez Saharę, badając różne wioski i osady, obserwując ich wyjątkową moc i piękno. Po odbyciu stypendium naukowego na Columbia University w Nowym Jorku założył swoje biuro w Tokio.
Czym jest architektura postindustrialna?
Przejście od społeczeństwa epoki przemysłowej do społeczeństwa postindustrialnego zmieniło architekturę z działalności głównie kulturalnej na taką, która koncentruje się przede wszystkim na fizycznych cechach projektu. Nowa orientacja architektoniczna (architektura postindustrialna) skłania się bardziej w kierunku ideałów społecznych i misji strategicznych. Te dwie perspektywy zawsze współistniały w dyscyplinie i krytyce architektury, ale tradycyjne podporządkowanie sobie strategicznych problemów słabnie. Te dwa aspekty należy teraz rozpatrywać w sposób bardziej jednoznaczny i uważny. W tym sensie przejście nie zachodzi między dwiema frakcjami praktyków o różnych filozofiach, ale między dwoma aspektami myśli, które w pewien sposób są zrównoważone przez każdego architekta.” – Leonard Bachman, Postindustrial Architecture, Dynamic Complexity
Kengo Kuma – nowe podejście do architektury
Od tego czasu Kengo Kuma & Associates zaprojektował prace architektoniczne w ponad dwudziestu krajach i otrzymał prestiżowe nagrody. Wśród nich trzeba wymienić nagrodę Architectural Institute of Japan Award, Spirit of Nature Wood Architecture Award (Finlandia) i International Stone Architecture Award (Włochy). Kengo Kuma & Associates dąży do zaprojektowania architektury, która w naturalny sposób wtapia się w otoczenie kulturowe i środowiskowe, proponując delikatne budynki dostosowane do skali człowieka. Biuro nieustannie poszukuje nowych materiałów zastępujących beton i stal. Poszukuje także nowego podejścia do architektury w społeczeństwie postindustrialnym.
Połączenie tradycji i współczesności Japonii
Kenjo-tei znajduje się wzdłuż ulicy sklepów z herbatą, naprzeciwko Kenrokuen w Kanazawa, jednego z najbardziej znanych ogrodów w Japonii. Przekształcono tu starą herbaciarnię w restaurację i sklep z pamiątkami.
Jednym z zadań było wzmocnienie starego budynku techniką Sashimono (złącza do drewna), którą przejęto z tradycji wspierania domów w obfitym w śnieg regionie Hokuriku. W rezultacie zaprojektowano dużą przestrzeń ciemności, poprzecinaną drewnianymi ramami.
Aby wzmocnić więźbę dachową, zastosowano kable z włókna węglowego, aby podkreślić połączenie nowej i starej technologii opracowanej w prefekturze Ishikawa.
Kanazawa było miastem typowych dla Edo rezydencji samurajskich, w których w przestrzeni powstawały różne poziomy ciemności. Do wnętrza wybrano materiały tak, aby ożywić atmosferę, przerywając ciemność lampami pokrytymi płatkami złota.
Kengo Kuma i smak
Jeśli podróż składników jest zbyt długa, smak sushi jest zagrożony. To problem, którego nie da się rozwiązać dzięki nowoczesnej technologii, a program korzystania z lokalnych materiałów w sezonie to sekret dobrego smaku i sekret mojego stylu”.
Herbaciana tradycja Japonii
Sakai-machi jest pierwszym eksporterem japońskiej herbaty o nazwie Sashima-cha (zielona herbata z Sashima) na świat. Z herbatą w roli motywu przewodniego, zaprojektowano restaurację nad brzegiem rzeki Tone w prefekturze Ibaraki.
Najpierw zbudowano sadzarkę z lokalnego cedru do uprawy herbaty. Donice ustawiono pod różnymi kątami, aby wyrazić organiczną ekspresję na fasadzie i połączyć z istniejącą stacją przy drodze. Zamiast zaprojektować restaurację jako pojedynczy budynek, starano się odtworzyć architektoniczny rytm Sakai-machi, gdzie dawne magazyny stały wzdłuż rzeki.
W restauracji zebrano stare pudełka z herbatą Sashima-Cha, aby z nich stworzyć ściany i lady. Z sufitu natomiast zwieszają się tkaniny barwione na odcień zieleni Sashima-cha, dzięki czemu wprowadzono do wnętrza miękkość i świeżość herbaty.
Technologia w służbie architektury
Aby wzmocnić drewniany magazyn nr 3 wykorzystano plastik wzmocniony włóknem węglowym (CFRP), dzięki czemu stał się on bardziej odporny na trzęsienia ziemi. Budynek znajduje się przed stacją Tomioka, miastem znanym z produkcji jedwabiu, które odrodziło się jako miejsce społecznej interakcji.
Zazwyczaj, aby wzmocnić sejsmicznie drewnianą konstrukcję, wykorzystuje się stal. Jednak jej ciężar w rzeczywistości obniża parametry wytrzymałości. Ponadto tekstura stali ulega zniszczeniu z powodu miękkości samego drewna.
Z drugiej strony włókno węglowe ma tylko jedną dwudziestą ciężaru stali, wyższą wytrzymałość na rozciąganie niż stal, ma miękką teksturę. Używano go już wielokrotnie do sejsmicznego wzmocnienia tradycyjnych konstrukcji drewnianych. Tutaj włókno węglowe, nie tylko wzmacnia konstrukcję drewnianą, ale także do wykonywania dużych otworów. To one integrują stary magazyn z placem, tworząc subtelną i przejrzystą przestrzeń publiczną.
Lokalne delicje
Położona wysoko na szczycie klifu na półwyspie Izu restauracja wychodzi na zatokę Sagami. Podczas projektowania rozważano różne metody budowy, aby znaleźć balans między architekturą a niezwykle złożoną topografią Japonii. Jedna z tych metod, kakezukuri, używa podpór, aby unosić budynek nad stromym zboczem. Ta technologia znana jest na przykład ze świątyni Kiyomizu w Kioto.
Na potrzeby tego projektu wyprodukowano przezroczystą kakezukuri przy użyciu hybrydowej ramy z drewna i stali. Deski z drewna cyprysa, o rozpiętości do 11,4 metra, stanowią podporę dachu. W rezultacie architekci Kengo Kuma Associates stworzyli cyprysową chmurę materializującą się ponad gęsto porośniętym klifem.
W doskonałej harmonii z aromatem cyprysu emanującym z architektury szef kuchni, pan Kiyomi Mikuni, doskonale wykorzystuje naturalne składniki Izu w swojej kuchni.
Kengo Kuma o ratowaniu
Można powiedzieć, że moim celem jest 'odratowanie miejsca’. To miejsce jest wynikiem natury i czasu; to jest najważniejszy aspekt. Myślę, że moja architektura jest rodzajem ramy natury. Dzięki niej możemy głębiej i lepiej doświadczać natury. Przejrzystość jest cechą japońskiej architektury; Staram się używać lekkich i naturalnych materiałów, aby uzyskać nowy rodzaj przejrzystości ”.
Drewniane gniazdo w centrum Sydney
The Exchange to „drewniane centrum kultury” znajdujące się w Darling Harbour w centrum Sydney. Architektonicznym celem tego budynku było stworzenie miękkiej i ciepłej niskiej zabudowy zintegrowanej z placem. Miał on powstać w kontraście do grupy wysokich budynków mieszkalnych wielorodzinnych w okolicy.
Nad otaczającymi budynek szklanymi ekranami umieszczono daszki, a wielkie okna można otworzyć na parterze, aby zmieszać go z przestrzenią ulicy. Natomiast drewnianą spiralną fasadę rozciągnięto nad plac, aby przekształcić go w pergolę, która zapewnia cień przechodniom. Na wyższych piętrach znajduje się centrum opieki nad dziećmi, biblioteka, restauracje i inne funkcje potrzebne społeczności. Każde kolejną kondygnację przesunięto, dzięki czemu z każdego piętra rozciąga się inny widok na okolicę.
Drewniany ekran składający się z drewnianych „nici” owiniętych nieregularnie wokół budynku nadaje mu zupełnie inny wyraz niż otaczające go wieżowce. Zagięte elementy z drewna iglastego accoya rozmieszczano losowo, tak że nie sposób dojrzeć miejsca ich łączeń.
Ta struktura zaowocowała przestrzenią wewnętrzną przypominającą kokon jedwabnika i prymitywną fasadą, która wygląda jak ptasie gniazdo, tworząc oazę pośrodku miejskiej dżungli.
Kengo Kuma o przyrodzie
Natura jest synonimem zmiany i potencjału. Cokolwiek wydaje się ustalone i niezmienne w naszym krótkowzrocznym ludzkim okresie czasu, wciąż płynie nad eonami lodowcowymi, ponieważ są to wolne cząstki ”.
Falująca fasada w stolicy Wietnamu
Zainspirowani falą i wahaniami pobliskiej rzeki Sajgonu, Kengo Kuma Associates zaprojektowali kondominium o organicznej formie. Jego fasada składa się z niekończących się łuków.
Przesuwając krzywe na każdym piętrze o pół długości względem siebie, dach każdego balkonu otwiera się na niebo.
Niższe poziomy budynku odnoszą nie do wietnamskich tradycyjnych upraw tarasowych. Ustawienie drewnianych donic wyznacza rytm, i tworzy zieloną ścianę, przywołując obraz żyznej gleby Wietnamu.
Nauka przez zabawę
Kengo Kuma Associates zaprojektowali kampus dla uniwersytetu, który specjalizuje się w edukacji w zakresie opieki nad dziećmi. Wykorzystali między innymi mnóstwo drzew, aby stworzyć ciepłą i przyjazną atmosferę.
Opracowali koncepcję „stworzenia budynku kolegium przypominającego wyposażenie placów zabaw”. W związku z tym zastosowali różne drewniane zabawki i urządzenia jako pośrednik między budynkiem a zajęciami humanistycznymi. Dzięki temu cały teren jest bardziej przyjazny i dostępny.
Drewniane żaluzje znajdujące się na zewnątrz również zaprojektowano tak, aby przypominały zabawkę, a ich funkcją polega przede wszystkim na blokowaniu popołudniowego słońca.
Jednym z najbardziej lubianych przez dzieci elementów jest zjeżdżalnia zainstalowana wzdłuż dużych schodów, na których odbywają się wydarzenia i przedstawienia.
Architektura komunikacji
Dla Uniwersytetu Ochanomizu nowy budynek Hisao i Hiroko Taki Plaza ma być symbolem działalności międzykulturowej instytucji oraz jej absolwentów.
Zachowano dużo miejsca na zieleń otaczającą teren kampusu, lokalizując budynek między wysokimi drzewami. W rezultacie plan i sekcja są nietypowe.
Nieregularną powierzchnię owinięto powyginaną aluminiową blachą, która wytworzyła płynną, organiczną formę.
Ponieważ metal jest gruboziarnisty, odbija i reaguje na zmieniające się światło w różnych porach roku. Dzięki temu czasem sugeruje solidność, a innym razem czystą przezroczystość.
Architekci Kengo Kuma Associates myśleli, że delikatne, niejednoznaczne cechy budynku, które rozpuszczają się w drzewach, jeszcze bardziej poprawią komunikację między studentami i uczonymi z różnych krajów.
Kengo Kuma o łączeniu i buforowaniu
Architektura stanowi istotny łącznik między ludźmi a ich otoczeniem. Działa jak delikatny bufor między kruchością ludzkiej egzystencji a rozległym światem na zewnątrz. To, jak różni ludzie decydują się na budowanie połączeń w swoim otoczeniu, zasadniczo określa społeczeństwa i ich relacje z otaczającymi je warunkami. ”
Nowe wcielenie Starbucks
Jako katalizator branży Starbucks wprowadził nowy styl kultury kawiarnianej do społeczności miejskich. Starbucks Reserve® Roastery w Nakameguro to ich nowy model działalności. Kolejny po sklepach w Seattle, Szanghaju, Mediolanie i Nowym Jorku.
Roastery Tokyo ma strukturę spiralną, skupioną wokół „beczki”, gigantycznego silosu na ziarna kawy, sięgającego na wysokość 17 metrów. W tym nowym budynku architekci Kengo Kuma Associates starali się ożywić całą działalność w jego sąsiedztwie.
Zgodnie z trójramiennym rozkładem ulic, poza kawiarnią wprowadzono kilka nowych funkcji, takich jak piekarnia, bar, kącik herbaciany. Wszystko po to, aby urozmaicić aktywność na ulicach.
Zaprojektowali również taras na maszynie typu engawa na piętrze, aby zabezpieczyć ciągłość i spójność z miastem. Klienci Roastery mogą podziwiać widok na rzekę Meguro i wiśniowe drzewa, podczas delektowania się kawą.
Okapy nad tarasem ułożone warstwami i wykończono wykorzystując technikę pokrycia Yamato-bari z drewnem cedrowym. Dzięki temu udało się przywołać tradycyjną pięciopiętrową japońską pagodę. Zamiast podążać za typowym budynkiem miejskim z pionowymi ścianami, zaproponowano nowoczesną wersję zieleni i bonsai.
Po północnej stronie budynku umieszczono donice w roli bufora między piekarnią a sąsiednim apartamentowcem.
Aluminiowe skrzynki są przytrzymywane za pomocą liny stalowej o średnicy 16,3 mm. Rura doprowadzająca wodę jest połączona z rynną, ponieważ architektom zależał, aby donice odgrywały centralną rolę na fasadzie.
Bogactwo dawnych, japońskich technik
Tym razem projekt polegał na odmłodzeniu fabryki Shoyu z 200-letnią historią. W rezultacie przywrócono białą ścianę Namako, która powstała za pomocą zaawansowanej techniki tynkowania. Natomiast zewnętrzna ściana zyskała wyjątkowy znak logotypu. Wykonał go rzemieślnik specjalizujący się w tworzeniu sztuki za pomocą pacy.
Do budynku magazynu dodano kuchenne atelier oraz kawiarnię, gdzie do tej pory przestrzenie wykorzystywano do produkcji Shoyu, czyli sosu sojowego. Dzięki temu cały magazyn przekształcił się w muzeum opowiadające historię kultury Shoyu w Kumamoto.
Okrągłe belki pod dachem od wewnątrz odsłonięto, aby móc się nimi pochwalić. Podobnie postąpiono z bambusową listwą, która stanowi podstawę starej glinianej ściany. W ten sposób architekci Kengo Kuma Associates podjęli próbę wizualizacji upływu czasu na przestrzeni wieków.
Życie ulicy
Kengo Kuma Associates zaprojektowali bibliotekę „uliczną” z naciskiem na otwarcie jej na miasto i jego mieszkańców. Wzdłuż „ulicznego” korytarza w centrum budynku znajduje się wiele odcinków, które przypominają w mieszkania w mieście. Oznaczało to próbę połączenia „ulicy” w bibliotece z ulicami miasta Moriyama.
Ściany wzdłuż „ulicy” pokrywają panele wykonane z cedru uprawianego w tej prefekturze, dzięki czemu można poczuć się jak na spacerze w lesie. Podobnie jak tam, światło słoneczne przesącza się z góry, a książki i ludzi można spotkać w miejscu wprost idealnym do nauki nowych rzeczy.
Budynek okryty korą
Projekt Kengo Kuma Associates budynku biurowego ustawionego wzdłuż linii drzew brzostownicy na wzgórzu Dogenzaka w Shibuya, inspirują drzewa. okryto go skórą przypominającą korę, dzięki czemu wtapia się w w widok okolicznych drzew.
Ta „kora” powstała dzięki starannemu wydrukowaniu słojów drewna na cienkich aluminiowych panelach. Kolejny m krokiem było zagięcie paneli „kory” i połączenie ich ze sobą. W ten sposób powstała wyjątkowa fasada budynku, która gra cieniem i rytmem, choć jednocześnie zachowuje pełną jednolitość.
Co więcej różne rozmiary otworów w „korze” pozwalają filtrować światło słoneczne, w zależności od pogody. To wynik podjętego przez architektów wyzwania, które polegało na wprowadzeniu przyrody do przestrzeni biurowej i stworzeniu przyjaznej przestrzeni.
Sport to zdrowie
Międzynarodowy Uniwersytet Chrześcijański słynie z pięknego kampusu pełnego zieleni. W tym lesie Kengo Kuma Associates zaprojektowali delikatną salę sportową wykonaną z drewna.
Najważniejszym elementem okazała się forma, której delikatnie zakrzywiony dach z drewna lądował łagodnie na ziemi w lesie. Wewnątrz sali gimnastycznej znajduje się wiele miejsc dedykowanym różnym celom. Wśród nich znajduje się arena, basen i strefa wejściowa. Architekci przyjęli najlepszy system struktury drewna dla każdej przestrzeni, aby podkreślić jej cechy i wydajność.
Aby stworzyć arenę projektanci zastosowali konstrukcję łukową i zapewnili wystarczającą wysokość sufitu. W przypadku basenu wykorzystali również standardowy materiał, czyli drewno, do wykonania innego systemu łukowego i także kontrolowali wysokość do sufitu.
ICU New Physical Education Center | © Kawasumi・Kobayashi Kenji Photograph Office and Yoshitomi Photograph OfficeJeśli chodzi o szczeliny między dachami pokrywającymi te różne systemy konstrukcyjne i sekcje, architekci potraktowali je jako otwory do oświetlenia i wentylacji. Dzięki nim całe wnętrze sali gimnastycznej stało się jasne i przyjemne. projektanci Kengo Muma Associates mieli okazję wykorzystać w jednym budynku różne typy konstrukcji. W ten sposób dowiedli, że drewno jako materiał oferuje dużą elastyczność i potencjał.
Wątpliwości Kengo Kuma
Ale czy kiedykolwiek można osiągnąć 100% w architekturze? Nie ufam tylko tym, którzy przejawiają ten poziom satysfakcji ze swojej pracy. Wszystkie materiały budowlane w jakiś sposób szkodzą środowisku, czy to podczas produkcji, transportu czy montażu. ”
Zobacz także:
japonskie-domy-awangardowy-minimalizm
nagroda-pritzkera-panteon-japonskiej-architektury
niekonwencjonalny-projekt-domu-z-grobem
