Projekt wnętrza w stylu belgijskim to złożona mieszanka wielu nakładających się na siebie stylów. Klasyka XVII – wiecznych wnętrz flamandzkich i holenderskich w uwspółcześnionej wersji ugruntowała podstawy belgijskiego modernu. Nowoczesny projekt wnętrz Belgia zawdzięcza prawdopodobnie najsławniejszemu antykwariuszowi świata Axlowi Vervoordtowi. W 1970 roku kupił on małą ulicę w Antwerpii i zaczął odnawiać i ponownie wyposażać szesnaście średniowiecznych domów. Od tego czasu styl Vervoordt stał się pod wieloma względami synonimem nowoczesnego stylu belgijskiego.
Projekt wnętrza w stylu belgijskim
Panujący w belgijskim stylu nastrój jest materializacją luksusowej prostoty. Belgijskie nowoczesne wnętrza zwykle mają mało mebli, ale mimo wszystko przestrzenie są nadal bogate. Materiały architektury wnętrz są najważniejsze dla stylu belgijskiego, z naciskiem na naturalne efekty.
Ciepłe odcienie drewna pozostawionego niepomalowanym, poplamione ściany i sufity i unosząca się w powietrzu surrealistyczna atmosfera stanowią o nieodpartej sile aranżacji wnętrzarskich. Kamienne podłogi i miękkie szare ściany z tynku pomagają odbijać blade światło północne. Jest ono niezwykle istotne dla tych realizacji. Pierwsze wrażenie jakie dają wnętrza belgijskie to patyna wieku, harmonijnie wpleciona w czystą i świeżą przestrzeń.
Między dworem a stodołą
Projekt wnętrza w stylu belgijskim często przywołują starożytną scenę dworską zamieszkałą przez członków starej arystokratycznej rodziny. Te wnętrza są bogate, ale nie pałacowe. W nich czuć życie dzięki lnianym narzutom okrywającym meble, które zdają się trwać w niezmienionej postaci od dziesięcioleci lub wieków.
Nowoczesne projekty wnętrz w stylu belgijskim czasami zawierają odrobinę egzotyki, być może częściowo ze względu na historię handlu z Dalekim Wschodem lub z powodu niedawnej historii kolonialnej Belgii. Tak czy inaczej, nacisk kładziony jest na patynę, poczucie historii i zastosowania – co jest jednym z powodów, dla których elementy przemysłowe również wyglądają jak w domu w Belgian Modern. Styl ten wytrwale wypierał amerykańską estetykę: łączy modny barokowy europejski styl i ponadczasową szwedzką prostotę Gustavian.
7 kroków projektu wnętrza w stylu belgijskim
1. Luksusowa prostota
Prosty, luksusowy i ze zdrową mieszanką starych i nowych elementów, belgijski styl wnętrza jest klasą samą w sobie. Niektórzy porównują energię inspirowaną belgijskim pokojem do odrapanej eleganckiej estetyki i chociaż istnieją pewne podobieństwa między tymi dwoma wyglądami, belgijski wystrój i design mają czystą, wywołującą wydech jakość, która odróżnia ją od tradycyjnego stylu shabby chic. Piękno belgijskiej estetyki daje spore możliwości personalizacji i zabawy elementami dekoracyjnymi.
2. Naturalne odcienie w projektach wnętrza w stylu belgijskim
Neutralne kolory są charakterystyczną cechą projektu wnętrza w stylu belgijskim, dodając przestrzeni ciepła i spokoju. Barwy stanowią szeroką paletę kolorów ziemi, przemyconych do wystroju wnętrza w postaci użytych do aranżacji materiałów. Często obecne są też nieco ciemniejsze tony rodem z dzieł flamandzkich mistrzów. One stanowią wyrafinowaną grę-opowieść o historii i korzeniach belgijskiego stylu.
3. Elementy zapożyczone z natury
Materiały organiczne, takie jak naturalne drewno, ceramika i kamień, odgrywają główną rolę w projektach wnętrz w stylu belgijskim. Ale zamiast zawierać niewiarygodnie dopracowane i nienagannie wykończone naturalne akcenty pozostają perfekcyjnie nieperfekcyjne.
4. Patyna czasu
Gdyby istniało tylko jedno słowo określające wrażliwość projektu wnętrza w stylu belgijskim, byłoby to patyna. Patyna opisuje pojawienie się utleniania na metalach i połysku na drewnianych meblach po latach polerowania i czyszczenia. To sprawia, że styl jest pełen vintage, zużytych elementów, które nadają mu bogaty, wyblakły i nieco tajemniczy wygląd. Antyczne dzieła rzeźbiarskie stanowią idealne uzupełnienie starego tła. Ciężkie tematycznie obrazu, ubrane w ciemne kolory to kolejny z zabiegów służących postarzaniu wnętrza.
5. Eklektyczna mieszanka starego i nowego
Wśród całej tej patyny jest również mnóstwo nowych elementów, co jest jednym z elementów, które sprawiają, że belgijska estetyka jest tak dynamiczna. Akcenty ze starego świata łączą się z nowymi, tworząc wizualnie warstwowy wygląd. W szczególności elementy przemysłowe, przenikają do rzemieślniczej rzeczywistości nieco ciężkich mebli lub na odwrót. Nowoczesne meble stanowią tło dla wiekowych dzieł sztuki dekoracyjnej. Projekt wnętrza w stylu belgijskim to swoista mieszanka wielu wątków estetycznych.
6. Naturalne światło
W projekcie wnętrza w stylu belgijskim światło gra główną rolę. Biorąc pod uwagę, jak duży nacisk kładzie się na elementy zapożyczone z natury, sensowne jest wyeksponowanie ich w naturalnym światle. To także swoista gra półcieni, wydobywająca na pierwszy plan głównych bohaterów, by wraz ze zmianą pory dnia zmienić postaci pierwszoplanowe.
7. Porządek wizualny
Nie daj się zwieść zbytnim meblom i mnóstwu warstw organicznych. Bałaganu nie sposób spotkać w belgijskim domu. Wypracowana prostota jest podstawową zasadą projektu wnętrza w stylu belgijskim, pozwalając wszystkim wyżej wymienionym komponentom grać razem pięknie, nie przytłaczając przestrzeni. Skandynawski minimalizm i hygge połączyły się ze sobą w celu uzyskania doskonałości wnętrza. Celem jest wewnętrzny spokój i komfort, a te zapewnia porządek w każdym zakątku wnętrza domu.
Trzech mistrzów projektu wnętrza w stylu belgijskim
Vincent Van Duysen rozpoczął pracę jako asystent Aldo Cibica w legendarnym mediolańskim studiu Ettore Sottsassa, a następnie w 1990 r. założył własne studio w Antwerpii, w Belgii. Pochodzi z długiej i rzadkiej linii architektów, którzy nie chcą koncentrować się tylko na bryle, a także mają poczucie życia, które jest tak samo w środku, jak i na zewnątrz.
Van Duysen nazywa to „sztuką życia” i zrobił wiele, aby udoskonalić tę sztukę w projektowaniu przemysłowym, tworząc wszystko, od smukłych mebli ogrodowych i pojemników z gliny, do kryształowych żyrandoli Swarovskiego. Jego architektura jest bardziej purystyczna niż minimalna, a jej wyczerpujący przegląd można zobaczyć w nowej monografii Vincent Van Duysen: Complete Works (Thames i Hudson).
Vincent Van Duysen urodził się w 1962 r. w Lokeren w Belgii. Uczęszczał do szkoły architektury w Institute Institute Saint-Lucas w Gandawie. Od samego początku zainteresowanie projektami wnętrz obejmowało głównie projekty mieszkaniowe – kompletny produkt architektoniczny z subtelnymi przejściami między architekturą a aranżacją wnętrz, w połączeniu z przestrzennym podejściem do projektowania, które zawsze szuka istoty.
Zastosowanie czystych i wyczuwalnych w dotyku materiałów zapewnia przejrzysty i ponadczasowy design. Podejście, które obejmuje wszystkie aspekty, w odniesieniu do kontekstu i tradycji, w których zmysły i fizyczne doświadczenie przestrzeni, materiałów i światła stawiają integralność użytkownika w jego centrum. Funkcjonalność, trwałość i komfort to najważniejsze elementy pracy. Van Duysen proponuje język architektoniczny, który nie boi się estetyki, ale jest odporny na modę i trendy.
„Nie jestem fanatykiem, który ma pojedyncze, ostateczne źródło inspiracji. Wierzę w codzienne życie, codzienne spotkania – to mnie najbardziej inspiruje. I moje podróże. Z biegiem lat podróżowałem do krajów śródziemnomorskich i Maroka oraz do miejsc, w których ludzie żyją z pierwotnymi formami i siedliskami… To mnie naprawdę fascynuje, a połączenie wszystkich źródeł inspiracji sprawia, że jestem tym, kim jestem. Jestem gąbką; od momentu, gdy się budzę, jestem bardzo ciekawy tego, co mnie otacza”.
Axel Vervoordt zasłynął jako kolekcjoner, antykwariusz, projektant wnętrz i ostatnio kurator. Wysoki i elegancki, z pogodnym uśmiechem, jest jednym z największych „producentów wnętrz” na świecie. Jednak mało interesuje go „styl”, przynajmniej tak, jak go obecnie definiuje, ponieważ w gruncie rzeczy Vervoordt jest metafizykiem.
Natura bytu oraz koncepcje czasu i przestrzeni są tym, co najbardziej go skłania go do przekazywania swoich poglądów poprzez natchnione aranżacje przedmiotów i wnętrz. Dla niektórych wyrażanie wzniosłości w materiale może wydawać się sprzeczne, ale Vervoordt uważa, że podobnie jak w koanie Zen, prawda może być zawarta w paradoksie i dwuznaczności. Klienci mogą udać się do niego w poszukiwaniu wspaniałej antycznej szafy, ale najcenniejszą usługą, jaką otrzymują, są instrukcje dotyczące jego wysoce rozwiniętej, ale dość fundamentalnej filozofii życia.
Vervoordt urodził się w Antwerpii w 1947 r, od dziecka otoczony środowiskiem arystokratów i intelektualistów. Na początku lat 60. XX wieku matka Vervoordta była pionierką ochrony Vlaeykensgang, zabytkowej starej dzielnicy Antwerpii, miejsca narodzin malarzy Anthony’ego Van Dycka i Jacoba Jordaensa. Kupiła tam budynek, by następnie przywrócić mu średniowieczny charakter, wynająć artystom, w celu ożywienia okolicy. Vervoordt ma więc we krwi miłość do starego i autentycznego oraz fascynację średniowieczem, renesansem i barokiem.
Jako młody chłopiec został pochłonięty przez wszystkie działania swoich rodziców, a nawet ich kontakty towarzyskie. Ich wyrafinowani przyjaciele stali się jego przyjaciółmi. Jeden nauczył go doceniać różne cechy różnych lasów; inni uczyli go o antycznych książkach i srebrze – instruując go nie tylko w rozpoznawaniu rzadkiego i dobrego, ale także w odróżnianiu fałszywego od autentycznego.
W wieku 14 lat po raz pierwszy wyjechał do Anglii, aby licytować sztukę za pożyczką otrzymaną od ojca. Część tego, co kupił, odsprzedał przyjaciołom swoich rodziców, aby spłacić dług. Udało mu się także utrzymać kilka cudownych dzieł, takich jak portret księżniczki Hanoweru przypisywanej Gainsboroughowi. W tym okresie opracował to, co stało się jego znakiem towarowym, praktyką kupowania wbrew panującej modzie.
Vervoordt nie uważał tego zajęcia za potencjalny zawód i poszedł na uniwersytet, aby studiować ekonomię. Wkrótce jednak się nudził i opuścił szkołę, aby pełnić służbę narodową w armii. Będąc w wojsku, nadal kupował dzieła sztuki i antyki – teraz zarówno dla klientów, jak i dla siebie, czasami układając przedmioty w swoich domach. Ale dopiero wtedy, gdy w wieku 21 lat udało mu się zdobyć 50 000 USD za obraz Magritte’a z 1948 r. La mémoire, za który zapłacił 2400 USD, zdecydował, że pasja i hobby staną się dziełem jego życia.
Podobnie jak jego matka, Vervoordt zajął się renowacją domów w Vlaeykensgang i postanowił tam urządzić swój dom i salon wystawowy. W tej sferze salon wystawowy przypominał klimat z obrazów Vermeera. Flamandzki stylu przypadł do gustu klientów i tak rozpoczęła się przygodna z projektowaniem wnętrz. Wkrótce zaczął nie tylko „oczyszczać” wnętrza, ale także projektować meble, aby uzupełnić antyki swoich klientów, jednocześnie spełniając „współczesne oczekiwania komfortu”.
Na początku lat 70. Vervoordt zaczął kupować wycieczki do Tajlandii, Kambodży i Japonii. Cisza sztuki buddyjskiej i spokojne przestrzenie architektoniczne świątyń rezonowały z nim głęboko. Bawił się już biegunami estetycznymi w swoich dialogach projektowych między rustykalnymi i barokowymi meblami oraz między starożytnymi posągami a nowoczesnymi obrazami. Teraz dostrzegł potencjał do tworzenia analogicznych rozmów z obiektami wschodnimi.
W rzeczywistości odkrył, że ma silne powinowactwo do wabi. Pogląd Zen, że prawdziwe piękno jest niedoskonałe, niepełne i nietrwałe – innymi słowy, tak ulotne jak życie, głęboko do niego przemawiał. Znajduje on odzwierciedlenie w jego miłości do biednych, „brzydkich” przedmiotów, takich jak ociosany przez pasterza stół lub miska do herbaty raku.
Od samego początku estetyka i podejście Vervoordta były diametralnie różne od jego kolegów i antykwariuszy. W przeciwieństwie do nich, prezentując swoje towary na prestiżowych targach, ustawił swoje stoisko nie jako mały sklep z przedmiotami z tego samego okresu, ale jako ustawienie pokoju. To wyjątkowe podejście przyniosło mu wielu klientów poza początkowym rynkiem Europy Północnej.
Jego prawdziwy przełom nastąpił jednak w 1982 r., Kiedy zadebiutował na Biennale des Antiquaires w Paryżu. Biorąc pod uwagę ogromną przestrzeń w Grand Palais, wymyślił wystawę przypominającą szafkę z ciekawostkami w urządzonym pokoju. Przybywali do niego odwiedzający, a reputacja Vervoordta jako wizjonera rozlała się na Europę.
Jego biznes rozrósł się do tego stopnia, że przerósł swój przytulny kompleks w Vlaeykensgang. Szukając nowej siedziby dla swojego domu i swojej firmy, kupił s-Gravenwezel, 50-pokojowy zamek z fosą, położony na obrzeżach Antwerpii. Tutaj Vervoordt był w stanie stworzyć wielką mis-en-scène, starannie zaaranżowaną, aby zamanifestować swoją estetykę.
Zawsze niespokojny intelektualnie, w latach 90. Vervoordt skierował swoją uwagę na sztukę kosmiczną ze wszystkich okresów i miejsc, ale szczególnie na dzieła współczesne. Pragnąc zaprezentować swoją rosnącą kolekcję i ponownie potrzebując więcej miejsca na swój biznes, w 1997 roku kupił Kanaal.
Ogromne przestrzenie architektoniczne, pozostawione w dużej mierze nietknięte, z łuszczącą się farbą w niektórych miejscach i gołymi betonowymi ścianami, zapewniają dramatyczne ustawienia dla obiektów Vervoordta. Na przykład w pokoju z wieloma dużymi kolumnami ułożył swoje rzadkie rzeźby Dvaravati naturalnej wielkości, których montaż zajął mu 30 lat. Zainstalował też monumentalną kopułę Anisha Kapoora, At The Edge of the World, 1998, bo jego sztuka „przywołuje otchłań, która może pojawić się nagle w codziennym życiu” – twierdz Vervoordt.
W 2007 roku, po prawie 40 latach przekazywania swoich poglądów estetycznych prywatnym klientom, Vervoordt postanowił podzielić się swoimi pomysłami z szerszą publicznością poprzez trylogię wystaw eksplorujących uniwersalność sztuki. Na każdy pokaz zbierał salon naukowców zajmujących się sztuką, filozofią i nauką, aby przeprowadzić burzę mózgów. Owoc ich szeroko zakrojonych dyskusji, destylowany na jednej pisemnej stronie, służył jako misja programu, a uczestnicy wnieśli eseje do katalogu.
„Projektowanie domu to sztuka. Praktyczne obawy mają pierwszoplanowe znaczenie. Pytania estetyczne pojawiają się dopiero na późniejszym etapie.”
Nicolas Schuybroek rozpoczął własną praktykę w 2011 roku. Miał ściśle określony cel: tworzyć i produkować architekturę, wnętrza i przedmioty charakteryzujące się ostrym wyczuciem szczegółów, kunsztem i intuicją, zachowując jednocześnie ciepło.
Poszukiwanie ponadczasowego minimalizmu i pozornej prostoty ma kluczowe znaczenie w jego twórczości. Towarzyszy mu zamiłowanie do skromnych, dotykowych i surowych materiałów. Jego prace charakteryzuje niewymuszony efekt w postaci stonowanej elegancji.
Istotą tego projektanta jest tworzenie pogodnych i czystych, a jednocześnie niezwykle ciepłych i autentycznych przestrzeni. Choć jego architektura jest często opisywana jako monastyczna i minimalistyczna, jest zaskakująco wyrafinowana i zawsze ma duszę.
Prace eksplorują ostrą wizję przestrzeni i materiałów. Większość ludzi rozpoznaje rękę Nicolasa Schuybroeka dzięki jego rygorystycznemu i kontekstowemu podejściu. Obejmuje istotę budowanych form, od najtwardszej konstrukcji, po najmniejsze detale wnętrza.
W miarę rozwoju jego praktyki projekty stawały się bardziej różnorodne pod względem geograficznym, jak i pod względem skali. Obejmują one renowacje, projekty nowych budynków i aranżacji wnętrz mieszkaniowych, biur, hoteli, powierzchni handlowych po projektowanie obiektów.
Wykazuje przemyślane podejście do zrozumienia każdej indywidualnej potrzeby, zarówno pod względem architektury zewnętrznej, jak i wewnętrznej. W 2016 roku Nicolas Schuybroek opracował pierwszą serię obiektów dla belgijskiej marki. Jego prace zaprezentowano na targach meblowych w Mediolanie.
Nicolas Schuybroek urodził się w 1981 r. i wychował w Brukseli. Jego wielokulturowe pochodzenie i rozległe podróże pielęgnują jego pracę z szeroką i międzynarodową perspektywą.
Złożoność stylu belgijskiego i wpływ na projektowanie wnętrz
Sztuka rozwijająca się po utworzeniu niepodległej Belgii (1830), stanowiła kontynuację sztuki flamandzkiej. W tym czasie w architekturze od 1840 panował eklektyzm. Wybitni przedstawiciele secesji określanej Modern Style, z ośrodkiem w Brukseli, jak: V. Horta, P. Hankar, T. van Rijsselbergh czy H. van de Velde wkrótce stali się pionierami modernizmu. Van der Velde przyczynił się także do rozwoju funkcjonalizu.
Równolegle z tymi nurtami w architekturze, w malarstwie kwitł realizm i malarstwo pejzażowe, rodzajowe i animalistyczne. Wkrótce pojawił się impresjonizm o cechach lokalnych, przetwarzający idee francuskich twórców. Na przełomie epoki wykiełkował surrealizm za sprawą J. Ensora, który znalazł swoich słynnych następców R.Magritte’a i P. Delvauxa.
Modern Styl zaowocował wybitnymi dziełami rzemiosła artystycznego i sztuki stosowanej, które tworzyli: G. Serrurier-Bovy (wybitny projektant mebli), H. Van de Velde (meble, wyroby metalowe, tapety, tkaniny, ceramika, porcelana, ubiory, biżuteria), Ph. Wolfers (biżuteria), V. Horta (przedmioty z metalu, np. kraty, kandelabry oraz meble), P. Hankar (meble). Do dziś kontynuowane są tradycje dawnego rzemiosła a zwłaszcza koronkarstwo, szkło artystyczne i kryształy.
Zobacz także:
https://pointofdesign.pl/architektura/projekty-domow-nowoczesnych-w-belgii/
