Kapliczka Łez Atelier Poem wygrała międzynarodowy konkurs architektoniczny „Le festival des Cabanes” we Francji. Stoi samotnie w naturalnym krajobrazie i bada podstawowy archetyp chaty w duchowy i wrażliwy sposób.
Kapliczka Łez znajduje się w Saint-Ferréol, górskiej wiosce w pobliżu jeziora Annecy. Ten obszar wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO francuskich Alp.
Kapliczka leży nad potokiem, wzdłuż ścieżki dydaktycznej prowadzącej do Cascade de Fontany. Drewniany projekt własnymi rękami stworzyli jego twórcy oraz kilku wolontariuszy.
Atelier Poem wymyślili budynek nastawiając się na maksymalne wykorzystanie zasobów ekonomicznych. Wzięli także pod uwagę ograniczenia wymiarów narzucone przez zasady konkursu. Użyli natomiast tylko jednego materiału – drewna.
Przyjmując prostotę i pierwotny kontekst jako punkt wyjścia, miejsce projektu nadaje kształt architekturze. W ten sposób tworzy jednocześnie ścisłą więź między naturą budowlaną i organiczną. Budynek, zaprojektowany jako świecka kapliczka medytacyjna, odnajduje swój własny wymiar w dialogu z naturą, niczym nowy punkt widzenia otwierający się na wodospad. Zbliżając się, zwiedzający przechodzą przez doświadczenie sensoryczne. Próbują więc znaleźć własny sposób na zapoznanie się z kaplicą. Wchodząc w interakcję z przestrzenią, a także z kontrastem świateł i cieni.
Medytacyjna kapliczka zatopiona w lesie
Kaplica wygląda jak wysoki i wąski równoległościan, przecięty wzdłużnie w środkowej części, tak jakby strumień erodował materię podczas swojego biegu. Szczelina o grubości 20 cm przebiega przez całe pokrycie i łączy dwa otwory, które znajdują się na krótszych bokach.
Te ostatnie są wyrównane i służą odpowiednio jako drzwi wejściowe i okno, które otacza widok wodospadu. Długie boki, które są równoległe do potoku, są zaślepione i przerywane skanerem drewnianych elementów o różnej grubości, przypominających otaczający las.
Przestrzeń wewnętrzna pozostaje otwarta, narażona na zmiany pogodowe i niektóre efekty świetlne wzmacniane przez sekwencję paneli umieszczonych na dachu. Konstrukcję w wykonano całości z drewna świerkowego.
Naturalnie utwardzane deski i listwy dostarczył lokalny tartak, wykorzystując dostępne grubości i rozmiary. Zewnętrzna powłoka składa się z wypalonych drewnianych desek. W związku z tym kontrastuje chromatycznie z przestrzenią wewnętrzną, w której materiał pozostaje naturalny.
Specyficzna technika spalania drewna zastosowana w tym projekcie i praktykowana na tym terenie pozwala na długotrwałe zabezpieczenie go przed czynnikami atmosferycznymi i naturalnymi. W ten sposób pozostaje stabilny, trwały i hydrofobowy w całkowicie naturalnej i ekologicznej formie, nie zmieniając własnej struktury wewnętrznej.
Zobacz także:
https://pointofdesign.pl/architektura/helsinki-swiatynia-ciszy-i-spokoju/
https://pointofdesign.pl/wnetrza/narchitektura-wyspianski-w-krakowie/
https://pointofdesign.pl/wnetrza/still-room-czyli-schronienie-dla-umyslu/
