Dla studia brazylijskiego architekta Diego Revollo to zlecenie miało stanowić projekt życia. Takie założenie przedstawili klienci – młoda para z dziećmi. Higienópolis miało powstać w miejscu ich prawie 500-metrowego mieszkania. Naprawdę chodziło o totalną rewolucję tego ciemnego, poszatkowanego ścianami działowymi apartamentu. Dodatkowo wszystkie wykończenia były już tak stare, że także wymagały wymiany.
Czystość formy Higienópolis
Biuro projektowe dostało od inwestorów wolną rękę, aby na nowo przemyśleć wielkość i podział przestrzeni. To właśnie dzięki tej swobodzie architekci mogli, wykorzystując techniczną precyzję, szukać czystości. Bez żadnych ekscesów.
Organizacja przestrzeni jest przejrzysta, a dobór materiałów wzmacnia ponadczasowy i trwały charakter projektu. W przypadku wykończeń we wszystkich obszarach wprowadzono wyłącznie drewno, marmur i stal. Znajdują się zarówno na dużych powierzchniach, jak i w detalach budowlanych. Je także stworzył zespół projektowy Diego Revollo, wyłącznie na potrzeby tego konkretnego projektu.
„Pudełko”
W części wspólnej, na pierwszy plan wysuwa się wcześniej zamknięta, dawna galeria wejściowa prowadząca do salonu. Podkreśla ją dodatkowo oryginalna wysokość poziomu podłogi i sufitu. „Pudełko” z litego drewna otacza i rozdziela wszystkie obszary mieszkania. Wyrafinowany system obrotowych drzwi i paneli obejmuje listwy cumaru umieszczone na podłodze, ścianach i suficie. Odcienie brązu automatycznie tworzą kontrast i zderzenie z dużym, celowo białym, obniżonym salonem.
Atmosfera Higienópolis
Meble, zasadniczo monochromatyczne i w jasnych barwach, rozpraszają naturalne światło i prowokują zmysły, ponieważ wszystko jest lekkie, czyste i doskonale zrównoważone. Dzieła włoskiego designu współistnieją harmonijnie z meblami brazylijskimi. Sięgnięto więc po klasykę Zalszupina, wykorzystując po drodze projekty Jadera Almeidy. Wreszcie znalazły się tu także meble zupełnie nowych projektantów, takich jak Bianca Barbato i Tiago Curioni.
Do selekcji mebli i akcesoriów konieczna była krytyczna i dokładna ocena każdego przedmiotu. Wynika to z faktu, że bardzo niewiele elementów uzupełnia dekorację. Tutaj nie ma ograniczeń ani podziału na przedmioty czysto dekoracyjne i sztukę. Zdjęcia i płótna współczesnych artystów, takich jak Sergio Lucena, João Castilho i Janaina Landini, przeplatają się z rzeźbami Cruza Dieza i Tulio Pinto. Tutaj dzieła, podobnie jak w galerii sztuki, prezentowane są w różnych formatach. Dzięki temu jednocześnie zajmują ściany i wraz z meblami aranżują przestrzeń.
