W ramach pierwszego projektu renowacji w swojej karierze solowej architekt Antonio Monserrat ukończył przebudowę zabytkowego mieszkania na Brooklynie. Nowojorski loft naturalnie musiał zachować oryginalne cechy magazynowej architektury.

Pozostały więc oryginalne drewniane belki i kolumny, odsłonięte ceglane ściany i wysokie sufity z dużymi oknami. Jednak równocześnie architekt zastosował współczesne elementy i wyraziste, kolorowe akcenty, łuki oraz ikoniczne projekty słynnych designerów.

Przed rozpoczęciem przebudowy swojego mieszkania Antonio Monserrat testował różne koncepcje poprzez tworzenie mniejszych obiektów.

Chociaż prościej byłoby nazwać je krzesłami, wolę myśleć o nich jako o serii prototypów, które można wykorzystać do siedzenia, np. stoliki nocne, półki lub stojaki na rośliny” – mówi architekt.

Praca nad tymi obiektami o mniejszej skali pozwoliła pracowni Monserrata zbadać różnorodne wzory, kształty, materiały i kolory. Natomiast ostateczny cel tych działań dotyczył opracowania unikalnego języka dla mieszkania.

W rezultacie ten nowojorski loft obejmuje całą serię kluczowych elementów wyposażenia, w tym wykonane na zamówienie okiennice, wieszaki na ręczniki, półki dla kotów, niestandardowe wbudowane schowki, stoły do ​​jadalni i ramy łóżek.

Nie biały, nowojorski loft

Układ pomieszczeń wstępnie zdefiniowały oryginalne ściany konstrukcyjne, których nie można było łatwo przesuwać. Jak w każdym małym mieszkaniu, ważne było maksymalne wykorzystanie przestrzeni, a także znalezienie równowagi między charakterem budynku przemysłowego a mieszkalnego.

Chociaż nowojorski loft to raczej otwarte i płynne wnętrze, projekt charakteryzuje każdy obszar innym kolorem.

W tym projekcie nie chciałem używać żadnego koloru białego” – wyjaśnia Antonio Monserrat.

Ściany salonu pomalowano więc na jasny brzoskwiniowy kolor, który podkreśla ciemne drewniane belki oryginalnej konstrukcji. Całą sypialnie spowija odcień bladoniebieski, który w sposób naturalny wywołuje uczucie spokoju i bezruchu.

Z kolei sam hol i przestrzeń wejściowa przedstawia formę małej, szmaragdowej skrzynki, przykrytej ciemnozielonym sufitem, obniżonym tuż nad poziom głowy. W ten sposób wchodzący doznaje zaskakującego doświadczenia, gdy wkracza do części mieszkalnej.

Choć niewielki, nowojorski loft sprawia wrażenia przestronności i komfortu. Oryginalne belki stropowe dodają ciepła przestrzeni, ale jednocześnie nadają wnętrzu ciężki i rustykalny wygląd. Mając to na uwadze, Antonio Monserrat starał się podkreślić wrażenie przestronności. Zachował więc prosty, ale elegancki projekt, jednocześnie podkreślając podział na obszary za pomocą minimalistycznych i miękkich form geometrycznych.

Zobacz także:

https://pointofdesign.pl/wnetrza/loft-kwintesencja-miejskiego-stylu-we-wnetrzach/

https://pointofdesign.pl/temat-dnia/interior-design-2021-nowa-rzeczywistosc-we-wnetrzach/

https://pointofdesign.pl/temat-dnia/ikony-designu-z-ubieglego-wieku-znow-zywe/

Artykuł Nowojorski loft o barwnym obliczu pochodzi z serwisu Point of Design.

Studio projektowe Waldo Works zakończyło prace nad wnętrzami apartamentu w londyńskim Centrum Telewizyjnym. W oczywisty sposób ten penthouse w Londynie nawiązuje do „czystej geometrii” powojennej brytyjskiej estetyki.

Mieszkanie zajmuje dwa najwyższe piętra pierścieniowego budynku Helios w centrum telewizyjnym w zachodnim Londynie. Kultowy budynek do 2013 roku służył jako siedziba BBC. Następnie pracownia architektoniczna AHMM przekształciła go w wysokiej klasy rezydencje i obiekty rekreacyjne.

Aby zagospodarować penthouse w Londynie, zaangażowano lokalna firmę Waldo Works. Apartament, za sprawą swoich 377 metrów kwadratowych, jest jednocześnie największą rezydencją w Television Center. Natomiast studio, zamiast próbować ukierunkować współczesną estetykę, przyjrzało się kontekstowi samego kompleksu z lat 60.

Kluczowe wydarzenie stanowił Festiwal Wielkiej Brytanii, który odbył się 1951 roku. Ta inicjatywa miała na celu uczczenie osiągnięć narodu i odbudowę po zniszczeniach drugiej wojny światowej. W centrum uwagi znalazły się architektura, design, nauka oraz sztuka.

Zaczęliśmy przyglądać się Festiwalowi Wielkiej Brytanii i związanej z nim grafice, wieżom nadawczym, falom dźwiękowym i czystej geometrii tamtego okresu.” – wyjaśnił założyciel studia, Tom Bartlett.

Apartament w londyńskim Television Center

Te wpływy są widoczne natychmiast w przedpokoju mieszkania, w którym dominują dramatyczne spiralne schody wykonane z czarnej stali.

Ich formę odzwierciedla papierowa rzeźba w kształcie podwójnej helisy autorstwa artysty Deepa Panchamia, która została zamontowana na sąsiedniej ścianie. Domową atmosferę podkreśla lśniący, okrągły stół w odcieniu określonym przez Bartletta jako „czerwień jadalni”.

Jedną z rzeczy, które musieliśmy zrobić z tą przestrzenią, było uspołecznienie jej i sprawienie, by wydawało się zamieszkane, bez odbierania jej minimalistycznego piękna” – wyjaśnił Bartlett.

Korytarz prowadzi w dół do czterech sypialni, z których każda oferuje unikalną interpretację geometrycznego motywu mieszkania.

Jedną z bardziej „dziecinnych” sypialni zdobi tapeta w kratkę, kuliste zielone lampy i wełniane poduszki ozdobione wielokolorowym nadrukiem w kratę.

Problem pojawił się, kiedy przyszło do zaprojektowania apartamentu typu grand master, ogromną ścianą okien od podłogi do sufitu na całym froncie.

Zastanawialiśmy się, jak duże sypialnie mogą stać się przytulnymi i schronieniem, więc zaczęliśmy szukać łóżek z baldachimem” – powiedział Bartlett.

Łóżko w pokoju częściowo otacza teraz rama z jodły Douglas, co daje mieszkańcom większe poczucie intymności. Garderoba i łazienka również pomagają rozbić rozległy plan apartamentu.

Na górnym poziomie mieszkania znajdują się pomieszczenia ogólnodostępne, które wykończono drobiazgowo dobranymi detalami. Szara półokrągła sofa zakotwicza salon, uzupełniona zakrzywionymi fotelami i zasłonami, na których laserem wycięto rzędy mikro-kwadratów.

[Waldo Works] nie robi „retro rzeczy” – nigdy – ale przyglądamy się rezonansowi przestrzeni i temu, skąd się biorą rzeczy, i to właśnie poprowadziło nas tutaj po wnętrzach.” – powiedział Bartlett.

Za pełnowymiarowym kominkiem znajduje się turkusowy stół jadalny, oświetlony kulistymi wiszącymi lampami. Sąsiaduje z nim kuchnia, w całości wyposażona w kruczoczarne szafki zaprojektowane przez architektów.

Przytulny i przystojny penthouse w Londynie

Penthouse w Londynie, w tylnej części, obejmuje kolejny zestaw pokoi. Jednak te pomyślano jako bardziej przytulne i zorientowane na rodzinę.

W drugiej części wypoczynkowej, na ścianach znalazła się ciemnoniebieska tapetą wykonana przez luksusowy francuski dom mody Hermès. Także tu znajduje się modułowa sofa w jodełkę.

Dalej korytarz prowadzi do gabinetu, w którym znajduje się centralne biurko z mosiężnym blatem, czerwone krzesło i mnóstwo dzieł światowej literatury.

Do zamknięcia części korytarza użyto wysokiej półki wypełnionej liściastymi roślinami doniczkowymi. W ten sposób powstała mała jaskinia w stylu oranżerii. Studio, wyposażoną w dwie leżanki przestrzeń, wyobraża sobie jako cichy kącik do czytania lub miejsce do zabawy dla dzieci.

Pomimo obfitości luksusowych detali w mieszkaniu, Bartlett twierdzi, że nie ma to wyglądać jak zimne odzwierciedlenie gustów zamożnych osób. Jednak nowi mieszkańcy muszą liczyć się ze sporym wydatkiem, ponieważ ten penthouse w Londynie wyceniono na 7,6 miliona funtów.

„Nie sądzę, żeby ktokolwiek z nas był szczególnie zainteresowany próbą nadania [temu mieszkaniu] niezwykle ekskluzywnego wyglądu – chcieliśmy, aby było po prostu przystojne.” – powiedział Bartlett.

Zobacz także:

https://pointofdesign.pl/wnetrza/mews-house-reinterpretacja-londynskiej-tradycji/

https://pointofdesign.pl/wnetrza/wykonane-na-zamowienie-detale/

https://pointofdesign.pl/temat-dnia/mieszkanie-z-perspektywy-cassina/

Artykuł Najbardziej brytyjski penthouse w Londynie pochodzi z serwisu Point of Design.

Eklektyczna przestrzeń w pełni odzwierciedla jego twórczego ducha, inspiracje i pasje. Pomyślane jako kreatywne centrum i przestrzeń galerii, studio wypełnia wybór dzieł sztuki i mebli autorstwa włoskich i międzynarodowych twórców. Spinzi zmieszał je z przedmiotami vintage oraz Porsche 911 z 1983 roku. Uosabiają one fascynację projektanta włoskimi meblami, samochodami i motocyklami z połowy wieku.

Przed założeniem własnego studia w Mediolanie mieszkał i pracował w Szwajcarii, Australii i Nowym Jorku. Podejście Spinziego do projektowania ukształtowała mieszanka wpływów międzynarodowych, a także jego zainteresowania modą i projektowaniem motoryzacyjnym.

Polerowane betonowe posadzki, bielone ściany i pomalowana na biało metaliczna antresola stanowią surowe tło dla odważnego zbioru sztuki i designu. Ikoniczne elementy, takie jak sofa Le bambole Mario Belliniego, fotele Minotti z lat 50. i krzesła Medea Vittorio Nobili zestawił z marmurowo-szklanym stołem Ettore Sottsassa.

Meble przeplatają się oprawami oświetleniowymi Carlo Nasona, które powstały w jednej z najstarszych manufaktur szkła w Murano. Oczywiście nie zabrakło także własnych projektów Spinziego, które świadczą o jego szerokiej gamie inspiracji.

Galeria równie eklektyczna co zaskakująca

Na przykład stołek „Paladium” Spinziego czerpie z neoklasycznego stylu Palladio. Z kolei monolityczna, rzeźbiarska forma stołka „Medusa” przywołuje inspirację, jak nazwa wskazuje, historią Meduzy i wspomnieniami projektanta o jeziorze Como.

Zamiłowanie projektanta do designu z połowy wieku widać również w jego serii stołów i konsol „Origini”. Łączą one modernistyczną estetykę ze współczesną wrażliwością. Wykonana z monolitycznych bloków kamienia i metalu seria „Ceppo” mówi również o innowacyjnym wykorzystaniu materiałów. Spinzi wykorzystuje marmur, granit, drewno i tekstylia, których używa do tworzenia nieoczekiwanych kombinacji. Jego eklektyczna estetyka kieruje się stale ewoluującym postrzeganiem sztuki i designu.

Zróżnicowaną kolekcję mebli Spinziego uzupełnia eklektyczna mieszanka wybór dzieł zarówno włoskich, jak i międzynarodowych artystów, w tym hiperrealistyczne rysunki Alessandro Paglia z Mediolanu, abstrakcyjne obrazy włoskiego malarza Ilarii Franzy, granitowe rzeźby włoskiego artysty Aldo Flecchia i hiper-relistyczne szklane rzeźby przypominające przezroczyste worki na wodę amerykańskiego rzeźbiarza Dylana Martineza. Przy tak wyraźnej różnorodności dyscyplin i stylów Spinziemu udaje się nie tylko zwiększyć wrażliwość studia podobnego do galerii, ale także sugestywnie ujmuje swoją wieloaspektową kreatywność

Zobacz także:

paola-navone-krolowa-eklektyzmu

eklektyczny-apartament-w-berlinie

studio-designu-i-industrialne-wnetrze-doskonale

Artykuł Eklektyczna ekstrawagancja Tommasa Spinziego pochodzi z serwisu Point of Design.

Projektując mieszkanie, Patricia Bustos zainspirowała się twórczością Ricardo Bofilla, szczególnie „la muralla roja” (czerwoną ścianą), gdzie pozornie nieskończona przestrzeń tworzy iluzję dwu- i trójwymiarowości. „Minimal Fantasy” bawi się przestrzenią wewnętrzną, aby przemieścić mieszkańca i wprowadzić go do swego rodzaju krainy czarów. Tu stopniowo można odkrywać, co kryje się za kolejnymi drzwiami. Dzięki podłogom, meblom i strategicznie rozmieszczonym łukowatym schodom przestrzeń sprawia wrażenie wielowarstwowej.

Prawie wszystkie meble, choć nieliczne, zaprojektowała pracownia architektoniczna, dzięki czemu osiągnięto niespodziewany efekt świata fantazji i estetycznego minimalizmu. Paleta kolorów zawiera aż 12 odcieni różu, tworząc wciągające środowisko kolorów.

Kolor różowy potwierdza upadek stereotypów. Wszystko jest możliwe, nic nie jest zaplanowane ani ustalone i na tym polega piękno. Że nie ma żadnych zasad… a raczej, każdy ma swoje własne. Dlatego róż to kolor nowej generacji, która walczy o swoje marzenia i odnajduje swoją drogę, bez map i porad… po prostu kierując się sercem i intuicją”.

Ten apartament o powierzchni 55 metrów kwadratowych mieści się w budynku mieszkalnym z lat 50. XX wieku, o rzut kamieniem od tętniącego życiem madryckiego placu Puerta del Sol. Wcześniej mieścił tylko jedną sypialnię i jedną łazienkę. Jednak studio Patricii Bustos zmieniło konfigurację przestrzeni, aby wygodnie ugościć także nieco większe grupy urlopowiczów.

Minimal Fantasy, czyli zaczarowany świat fantazji

Obecnie mamy więc dwie sypialnie i dodatkową łazienkę. Kuchnię również oddzielono od części dziennej tak, aby w razie potrzeby pomieścić kolejne dwie osoby. Po zmianach strukturalnych studio przystąpiło do tworzenia charakterystycznego wnętrza mieszkania – niemal wyłącznie w kolorze różowym.

Poza rozkładem pomieszczeń, który musiał stać się praktyczny, reszta projektu to estetyczne szaleństwo, które wyprowadza gościa ze strefy komfortu i sprawia, że zaczyna fantazjować” – wyjaśniło studio.

W części dziennej ściany i sufit pokryto różową farbą w tonacji gumy balonowej. Podłogę pokryto nakrapianym różowym laminatem z masywnym cokołem w kształcie litery L. Wije się on za rogiem pokoju, zwieńczony pluszowymi różowymi poduszkami na sofie. Goście mogą zbierać się przy posiłkach przy owalnym różowym stole, który otaczają krzesła obite metaliczną różową tkaniną z opalizującym wykończeniem.

Monochromatyczną kolorystykę przerywa sąsiednia kuchnia, gdzie szafki zdobi mieszanka niebieskich, różowych i złotych geometrycznych kształtów. Natomiast blaty wyłożono szkliwionymi, różowymi płytkami. Te same płytki posłużyły jako materiał na blaty bocznych stolików. Odnajdujemy je także na podstawie materaca w jednej z sypialni w mieszkaniu.

W drugiej sypialni materac opiera się o różowy zagłówek w formie muszli. Tekstylnego szaleństwa dodają oczywiście różowe miękkie poduszki i narzuty ze sztucznego futra.

Przesuwane drzwi łukowe można uchylić, aby odsłonić łazienki wyłożone różowymi kafelkami. Nie mogło tu zabraknąć lustra w różowej ramie i błyszczących różowych zasłon prysznicowych.

Patricia Bustos Studio nie wprowadziła wielu dekoracji w mieszkaniu, poza kilkoma kulistymi lampami, zwisającym bluszczem i neonowym dziełem sztuki.  Niektóre elementy, takie jak schodkowe bloki, na których znajdują się książki i inne drobiazgi, stanowią odbicie La Muralla Roja. To osiedle zaprojektowane przez hiszpańskiego architekta Ricardo Bofilla w 1968 roku wyróżnia się labiryntem połączonych ze sobą schodów.

[Bofill] tworzy tajemniczą i nieskończoną przestrzeń z doskonałą transformacją między 2D i 3D oraz kilkoma elementami, które bawią się złudzeniem optycznym” – dodało studio.

Zobacz także:

Cukierkowe wnętrze letniego domu miłośniczki kotów

la-fabrica-ricardo-bofilla-nieprzerwanie-inspiruje

ricardo-bofill-visions-of-architecture

Artykuł Minimal Fantasy w 12 odcieniach różu pochodzi z serwisu Point of Design.

Lubię przestrzenie, które nie oddają zbytnio rzeczywistości. W tym sensie sztuka stanowi inspirację. Kiedy projektuję przestrzeń, podnoszę ją do rangi abstrakcji, lubię, aby była uniesiona i oniryczna. Staram się to zaaranżować tak, aby elementy ozdabiały przestrzeń jak obraz. Przestrzeń musi być tłumaczeniem chwili, przekazywać uczucie”.

Elisa Ossino – początki kariery

Architekt, stylista i projektant wnętrz. Twoje nazwisko jest bardzo dobrze znane na dzisiejszej scenie designu: jak zaczęłaś?

Moją pierwszą pracą kilka lat temu był etat na Wydziale Architektury Politechniki. Po ukończeniu studiów pracowałam w laboratorium multimedialnym, odkrywając ze studentami nowe ścieżki ekspresji. Potem przypadkowo poznałam Collage Studio, które redagowało magazyn D Casa i zaczęłam z nimi pracować.

Relacja z Amini

Jak poznałeś Amini? Od showroomu do kolekcji Teorema, jak ewoluowała Twoja współpraca?

Moja współpraca z Amini rozpoczęła się, gdy zaproponowano mi zaprojektowanie ich salonu firmowego. Ferid niedługo przedtem zobaczył lokal w mediolańskiej dzielnicy San Babila i od razu się w nim zakochał. Salon początkowo bardzo różnił się od tego, co widzimy dzisiaj. Charakteryzował się kwadratowymi filarami, które nadawały mu wygląd podziemnego garażu, ale nadal emanował się bardzo pozytywną energią. Trudna i mozolna interwencja, polegała właśnie na narysowaniu rozdzielających skrzydeł, oddzielających elementy o bardzo eleganckich, zaokrąglonych kształtach. Dużo pracowaliśmy nad badaniem materiału, tworząc coś w rodzaju jednokolorowego pojemnika, w którym powierzchnie ścian wydzielały efekt wibracji światła, zaokrąglając rogi pomieszczenia, aby zwiększyć postrzeganie przestrzeni. Jakiś czas później pokazałam Feridowi kilka szkiców geometrycznych wzorów dywanów, które naprawdę docenił. Po bardzo długich badaniach nad kolorem i materiałami narodziła się kolekcja Teorema.

W dzisiejszych czasach ustawienie i demontaż to dwa bardzo częste słowa. Wszystko dzieje się bardzo szybko, a zmiany są dość nagłe. Co dla ciebie oznacza traktowanie dywanu jako przedmiotu, jako elementu, który jest definiowany przez jego trwałość i ciągłość, także dlatego, że jest przekazywany z pokolenia na pokolenie?

Kiedy pracuję nad designem, zawsze myślę o trwałości, podstawowej wartości, jaką musi posiadać przedmiot. W tym przypadku dywan ma piękną historię do opowiedzenia. Przede wszystkim w tradycji innych krajów, w których jest on naładowany znaczeniem, także w kontekście historii społecznej, która bardzo wiąże go z ludźmi. Dywany i kobierce przekazywano jako rodzinne pamiątki, przekazując tym samym symbole i tradycje. Wchodziły w skład posagów, były i nadal są miejscem duchowości… Nigdy nie projektuję z myślą o modzie czy trendach: dla mnie przedmiot musi wytrzymać próbę czasu, jak sztuka.

Sztuka jest inspiracją. Na planach stylizuję elementy tworzące przestrzeń, jak obraz. Dywany pełnią ważną rolę, potrafią nadać nastrój i określić tożsamość pomieszczenia ”.

Elisa Ossino o swoim stylu

Zmieniające się geometrie i chromatyczne nakładanie się, metafizyczne atmosfery i szczególna uwaga na światło i jego wizualny wpływ na materiały. Twój styl aranżacji wnętrz można uznać za pokrewny światowi sztuki i scenografii. Ile i jakie role może pełnić współczesny dywan w układzie wnętrza zaprojektowanego przez Elisę Ossino?

Jeśli myślę o wnętrzach, które bym zaprojektowała, i tych, które zaprojektowałem, to powiedziałabym, że rola dywanu jest bardzo ważna. Wybrane przeze mnie wnętrza są wizualnie bardzo puste, ale charakteryzują się surowymi znakami. Z tego punktu widzenia dywan jest przedmiotem, który tworzy tło i bardzo dobrze nadaje się do projektowania przestrzeni i nadawania jej tożsamości. Nie mogę wykluczyć, że dywanik mógłby stać się również elementem nieco bardziej trójwymiarowym, który mógłby w jakiś sposób przybrać nowe funkcje. Na przykład można go użyć do podzielenia przestrzeni w grze nakładających się powierzchni geometrycznych, które poruszają się po różnych trójwymiarowych płaszczyznach.

Elisa Ossino i sztuka abstrakcyjna

Konstruując przestrzenie jako miejsca zamieszkania, przestrzeń do dzielenia się, bardzo ważne jest uchwycenie tego, co wyrażają kulturowo. Kultura przekazuje i sprawia, że ​​rozumiemy „Zeitgeist”. W swoich pracach poświęcasz dużo uwagi doborowi przedmiotów, które zdobią krajobraz autentycznych i indywidualnych doświadczeń: Jakie przesłania przekazuje ten „realistyczny” i „piękny” krajobraz?

Jedną z podstawowych rzeczy jest dla mnie ciągła praca nad treścią, nad przesłaniem. Pierwszym krokiem, niezależnie od tego, czy projektujesz wnętrza, czy obiekt, jest zbadanie terytorium, związanych z nim materiałów i osobistej historii klienta. Materiał niesie przesłanie i staje się konstruktywnym elementem projektu i przestrzeni. Ale moja praca jest zawsze bardzo osobista. Lubię przestrzenie, które nie reprezentują rzeczywistości.

W tym sensie sztuka jest inspiracją: kiedy projektuję przestrzeń, podnoszę ją do rangi abstrakcji, lubię, aby była zawieszona i oniryczna. Staram się to zaaranżować tak, aby elementy ozdabiały przestrzeń jak obraz. Przestrzeń musi być tłumaczeniem chwili, przekazywać uczucie.

Jak zastosować to podejście do projektowania wnętrz domu prywatnego?

Powiedziałbym, że starając się jakoś ukryć jak najwięcej tych funkcjonalnych elementów, aby na przykład ukryć meble do przechowywania (takie jak szafy), a zamiast tego pracować nad znakami i fakturą materiałów. Chociaż tak naprawdę nie jest to dom, showroom Amini jest przykładem takiego sposobu „upowszechniania”. Element ścienny staje się tutaj ciągły, aby przekazać poczucie kolistości i duchowości, przeplatane pionowymi znakami, czarnymi żelaznymi rowkami, używanymi do otwierania ukrytych drzwi. W tej duchowej i ciągłej przestrzeni dywany stają się obrazami, a salon zmienia się w galerię sztuki. Prawdziwym wyzwaniem jest wprowadzenie komunikatów i treści do designu. Zawsze staram się to robić w każdym projekcie, nad którym pracuję.

Zobacz także:

roberto-palomba-wartosci-ukryte-w-designie

luksusowe-wnetrza-wg-piero-lissoniego

massimo-castagna-w-poszukiwaniu-ekspresji

Artykuł Elisa Ossino kreatorka nierzeczywistości pochodzi z serwisu Point of Design.

Dlaczego klienci postanowili zmienić lokum i zwrócili uwagę właśnie na tą konkretną nieruchomość? Otóż bardzo spodobały im się pewne zastane cechy będące pierwotnymi elementami architektury mieszkania. To określiło cały projekt, który uwypuklił istniejące walory. Z kolei delikatne zmiany to w zasadzie chirurgiczna korekta niedoskonałości pod kątem samej funkcjonalności.

Poprawiono więc design ram, a delikatne detale w stolarce nadały im sensualności i finezji. Jednak największy nacisk zarezerwowano  na wystrój wnętrz. Apartament przy Jardim Guedala szczyci się przede wszystkim ogromnymi oknami i sufitami na wysokości niemal 3 metrów. Dzięki temu przestrzeń cieszy się doskonałym doświetleniem i wrażeniem przestronności. Z kolei poczucie ciepła i przytulności zawdzięczamy stworzeniu przemyślanego układu, który sprzyja rozmowom i życiu rodzinnemu.

Prawdziwe wyzwanie stanowiło promowanie kombinacji stylów, które wymagały większego ryzyka. Jednak ten zabieg gwarantował oczekiwany skutek, a mianowicie uniknięcie oczywistości. Duży salon zajął dwa mniejsze pokoje, wymykając się sztywnej formule dwóch sof i dużego stolika kawowego.

Mieszanka stylów, która obejmuje design włoski, brazylijski, modernistyczny oraz vintage, dała początek ponadczasowej i zaskakującej aranżacji. Świetnie odnalazły się tu liczne dzieła sztuki zapewniając, poza pięknem, także kosmopolityczną elegancję.

Zobacz także:

apartament-w-sao-paulo-elegancki-mix-stylow

higienopolis-przejrzystosc-brazylijskiego-apartamentu

brazylijski-design

Artykuł Apartament Jardim Guedala wg Diego Revollo pochodzi z serwisu Point of Design.

Maksymalizm budowany przez lata

Przez dziesięciolecia australijski projektant Christian Lyon tworzył bardzo osobiste wnętrza dla rodziny z Perth i jej czterech już dorosłych córek. W ten sposób powstał zbiór naprawdę wyjątkowych mebli i dzieł sztuki, które odpowiadają upodobaniom klientów. Łączą wyjątkowe piękno z wrażeniem przystępnego luksusu. Ten wątek przewija się przez wiele z rodzinnych projektów. Kilka z nich znajduje się w tym samym hrabstwie Peppermint Grove w Australii Zachodniej, w tym najnowszy, ukończony dla jednej z córek i jej rodziny.

To było w pewnym sensie powrót do domu (…) zawsze go mijała i bardzo lubiła z zewnątrz, a kiedy trafił na rynek, kupiła go i poprosiła mnie, abym pomógł jej go przekształcić” – mówi Lyon o swojej klientce, która kupiła sześciopokojową nieruchomość.

Konstrukcja domu okazała się idealna dla klientki, jej męża i czwórki dzieci, oferując ustalone już strefy. Tak więc znajduje się tu przestrzenie poświęcone rodzinnemu czasowi i hucznym spotkaniom. Z drugiej strony nie brakuje obszarów zarezerwowanych na wytchnienie. Jednak dom wymagał aktualizacji, więc Lyon dodawał warstwę po warstwie niestandardowych detali.

Zrobiliśmy kominki, otoczyliśmy drzwi, zrobiliśmy drzwi frontowe i tylne, zmieniliśmy podłogę, zmieniliśmy okładziny ścienne” – mówi Lyon.

Bajkowe wnętrza pełne tekstur

Wchodząc do domu przez ogrodzone wejście, goście przechodzą przez zewnętrzny dziedziniec, zanim dotrą do drzwi wejściowych. Tu trafiają do centralnego korytarza, który funkcjonuje jak kręgosłup w całej przestrzeni.

W domu panuje piękna symetria. Jednak wyzwaniem było utrzymanie spójności w całym domu, aby nie było tak okropnego uczucia przechodzenia przez drzwi i przebywania w innym domu. Pragnąłem płynności, ale jednocześnie chciałem, aby każdy obszar miał inną osobowość. Przede wszystkim mają różne funkcje i do pewnego stopnia różnych mieszkańców”.

Aby zapewnić klientowi intymną przestrzeń do rozrywki, Lyon przekształcił kącik w pobliżu wejścia od frontu w teksturowaną przestrzeń. Koncentruje się ona wokół ogromnego szezlonga obitego tkaniną Tiger Mountain firmy Dedar i geometrycznego dywanu firmy Fort Street Studio.

Tekstylia to wizytówka w moich pracach. Często używam tkanin, aby stworzyć atmosferę pokoju, ponieważ mamy z nimi kontakt. Siadamy na sofach, kładziemy się na podłodze, rozsuwamy i zasuwamy zasłony, podnosimy i przytulamy poduszki. Używam tekstur i tekstyliów, aby humanizować przestrzeń. Myślę, że domy bez tekstury i tkaniny to domy bez ducha”.

Ikony designu oraz sztuka

Para krzeseł Gio Pontiego pokryto jedwabnym aksamitem Romeo & Giulietta firmy Dedar. Ciemna teksturowana okładzina ścienna Phillip Jeffries odbija się od błyszczącego czarnego sufitu i listew. Nowy, masywny kominek z marmuru został wypiaskowany i szczotkowany, aby nadać mu teksturę. W ten sposób stanowi doskonały cokół dla centralnego punktu pokoju: obrazu Johna Younga.

W tej przestrzeni o uwagę walczy wiele elementów, więc staje się ona bardzo biżuteryjna. Nie chcę, żeby jakakolwiek przestrzeń była onieśmielająca, a tak może się stać, gdy wstawia się piękne meble”

Foyer, umieszczone w połowie wnętrza, wzbogaca rzeźbiarski stół Paula Evansa znalezionym w Nowym Jorku i przypominający koronę żyrandol Christophera Buta.

To piękny znak interpunkcyjny w całym ruchu domu. Miejsce, w którym zatrzymujesz się i decydujesz, dokąd się wybierasz. Ale może być również uroczym miejscem do rozrywki, ponieważ rozciąga się na mały dziedziniec. Można tam wypić kilka drinków, a następnie przynieść krzesła do tego stołu i przeżyć bardzo intymną kolację.”

Maksymalizm czyli warstwy

Portrety Andy’ego Warhola i Susanne Bartsch autorstwa Christophera Makosa, odkryte u Ralpha Pucciego, informują o palecie kolorów. Stworzono ją specjalnie, aby uchwycić niuans japońskiego rysunku piórem i tuszem. W związku z tym mocne czarne linie ustępują mglistym mazom węgla drzewnego, a miękka wanilia wygrywa z ostrą bielą. Na pobliskiej ścianie znajdują się dwa odbitki artystyczne Victora Vasarely’ego zakupione w Paryżu podczas wyprzedaży prywatnej kolekcji drukarni.

Każdy element został dokładnie przemyślany, aby spotęgować i zrównoważyć uczucie panujące w tej przestrzeni”.

Klatka schodowa wyłożona nastrojową tapetą Faye Toogood z Calico prowadzi do sypialni. Tu przypominająca deszcz meteorów szklana instalacja australijskiego artysty Marka Douglassa przenosi łagodną estetykę na dół w bardziej spektakularną atmosferę.

Przy tym konkretnym projekcie miałem pewną koncepcję. Zacząłem od znalezienia kilku charakterystycznych elementów, na których mógłbym oprzeć wnętrze”- mówi Lyon.

W głównym apartamencie były dwie efektowne szafki ze szkła Murano w stylu vintage zakupione od sprzedawcy antyków we Francji.

Maksymalizm czyli gotowość na różne scenariusze

Aby uchwycić marzycielski błękit nieba w Perth, Lyon zamówił niestandardową wersję tapety Calico Inverted Spaces Orion, a następnie warstwową luksusową pościel. Niestandardowa szafka w kolorze morskiej pianki powstała dla poprzedniego domu klienta. Dumnie stoi w pobliżu drzwi, gdzie jej biżuteryjne akcenty odbijają się echem w kwadrancie złotych kinkietów, które oświetlają plastry agatu. Za rogiem zaprojektowano prywatną garderobę dla męża wokół kolorowej pracy australijskiego artysty Dale’a Franka, której paleta odbijała się echem w bogatym lesie i szmaragdowym szezlongu. Kolejna oprawa Christophera Buta zapewnia rzeźbiarski akcent.

Połączenie kilku elementów z istniejącej kolekcji klientki z szeregiem nowych i niestandardowych dzieł autorstwa Christiana Astuguevieille’a, Shizue Imai i Agnes Debizet stworzyło wnętrze, wyróżniające się, lecz wolne od patosu. Pyszny maksymalizm w wyśmienitym wydaniu.

Lubię, gdy wnętrza wyglądają na warstwowe, wyselekcjonowane i gromadzone przez lata. Nawet jeśli robię projekt, który trwa sześć miesięcy, po zakończeniu chcę, aby wyglądał, jakbyś ty i członkowie twojej rodziny mieszkali w tej rezydencji od pokoleń. Chcę zobaczyć te znaczące elementy, które następnie staną się pamiątkami i, w pewnym sensie, chcę, aby te dzieła wyglądały, jakby były tam dłużej niż rodzina”.

Ale co najważniejsze, wnętrze zaprojektowano, aby mogło rosnąć i ewoluować wraz z rodziną, przenosząc je przez nastoletnie dzieci w dorosłość i ostatecznie stając się miejscem spotkań, kiedy odwiedzają własne rodziny.

Nie wierzę w rysowanie kreski na piasku i tworzenie relacji z życia tego konkretnego klienta w tamtym czasie. Lubię, gdy w domu jest elastyczność, niuanse i kaprysy, które pozwalają na zmianę”.

Zobacz także:

wystroj-wnetrz-orientalny-maksymalizm

magiczny-wystroj-wnetrz-kena-fulka

nowe-trendy-we-wnetrzach-2020

Artykuł Maksymalizm, czyli wnętrze osobiste pochodzi z serwisu Point of Design.

Jak zatem widać, to nie był zwyczajny projekt. Przede wszystkim dlatego, że inwestor nie chciał „zwyczajnego” mieszkania. Zafascynowany kulturą i sztuką Dalekiego Wschodu pragnął, by wnętrze odzwierciedlało jego pasję. Niecodzienne także zdarza się, aby inwestor i architekt współpracowali od zlecenia projektu, do momentu oddania realizacji gotowej pod klucz. Właściciel, mieszkający za granicą, wszedł do gotowego, w pełni wyposażonego wnętrza, rozpakował walizkę i od razu mógł poczuć, jak wyjątkowe i piękne mieszkanie objął w posiadanie.

Początkowo nie byliśmy pewni czy projekt okaże się sukcesem – wspomina Ida Mikołajska, współwłaścicielka pracowni MIKOŁAJSKAstudio. Nie wiedzieliśmy, czy uda nam się stworzyć wnętrze spełniające oczekiwania klienta i równocześnie dobre estetycznie. Mieliśmy z jednej strony inspirować się sztuką Japonii, ale równocześnie zachować wszystkie funkcjonalności współczesnego europejskiego mieszkania. Wnętrze miało być eleganckie, stylowe, wręcz designerskie. Właścicielowi zależało też na wrażeniu przestronności, a do dyspozycji mieliśmy zaledwie 55 metrów.

Japońska estetyka, europejska funkcjonalność

Zgodnie z życzeniem inwestora w wystroju kawalerki odnajdziemy wiele elementów nawiązujących do sztuki Dalekiego Wschodu. Wzrok przyciągają szczególnie tapety z wizerunkami gejsz. Jeśli dokładnie przyjrzymy się tej umieszczonej w strefie jadalni, zauważymy, że jest to kolaż łączący tradycyjne japońskie wizerunki kobiet z dziełami secesyjnego twórcy Alfonsa Muchy.

Wyrazista tapeta z gejszą na ścianie za łóżkiem to zdecydowanie mocny element dekoracyjny sypialni. Klimat mieszkania wyraźnie podkreślają starannie dobrane detale, na przykład bardzo stylowe i oryginalne lampy. W przestrzeni wypoczynkowej stanęła lampa podłogowa Ginger (prod. Marset).

W atmosferę Kraju Kwitnącej Wiśni doskonale wpisały się także lampy Vibia (prod. Flamingo) nad stołem w jadalni. Dodatkowo w całym mieszkaniu zamiast tradycyjnych firan czy zasłon projektanci zastosowali panele okienne w stylu japońskim.

Równocześnie architekci zadbali też o praktyczne rozwiązania i wygodę na co dzień. W części dziennej oraz w sypialni wygospodarowano miejsce na obszerne szafy, które pomieszczą  odzież oraz przydatne w domowym gospodarstwie akcesoria.

Minimalistyczna zabudowa aneksu kuchennego kryje niezbędny sprzęt AGD, a przy tym oferuje sporo miejsca do przechowywania. Podświetlone podcięcia dodają wykonanym na wymiar zabudowom meblowym optycznej lekkości. Drzwi na pełną wysokość pomieszczenia w łazience i sypialni, podwyższają optycznie wnętrze. Jednolita, rustykalna podłoga z naturalnego lekko bielonego dębu, spaja wizualnie przestrzeń zacierając funkcjonalne podziały. 

W projekcie dużo uwagi poświęcono łazience. Architekci MIKOŁAJSKAstudio w pełni wykorzystali dostępną przestrzeń, na równi dbając o funkcjonalność i estetykę wnętrza. Prosty, ascetyczny styl – typowy dla Dalekiego Wschodu, urozmaicono wprowadzając mech chrobotek na ścianie przy umywalce. Nastrój łazienki możemy zmieniać wykorzystując oświetlenie – projektanci przewidzieli kilka układów światła.

Zobacz także:

najlepsze-wnetrze-biurowe-mikolajskastudio

harmonia-na-trzech-poziomach-w-krakowie

japonskie-domy-awangardowy-minimalizm

Artykuł Z miłości do Japonii – piękne mieszkanie w Krakowie pochodzi z serwisu Point of Design.

Obie kolekcje łączą subtelne wyrafinowanie i fascynację projektanta kunsztem, chociaż ta nowa wprowadza bardziej miękką, krętą formę. Zmiękczone linie idealnie odpowiadają na oczekiwania klientów. Fu tworzył nową kolekcję, myśląc o sylwetkach abstrakcyjnej ceramiki Hansa Copera, drewnianych rzeźbach Alexandre’a Noll’a i klasycznych, eleganckich profilach z połowy wieku.

Weźmy na przykład przenośną lampę LED – Fu przekształcił swój ulubiony element architektoniczny – szklaną cegłę, w karbowaną falę na podstawie z brązu. Lustra z matową geometryczną ramą inspirowane są okrągłymi oknami znanymi z Bauhausu.

Fale i obłości to jednoczący temat w Mid-Century Rhythm.Tytuł kolekcji posiada najsilniejsze odzwierciedlenie w rzeźbiarskim dębowo-szklanym wózku koktajlowym. Jego zaokrąglona forma uwidacznia się także w graficznych, falujących wzorach na zastawie stołowej i pościeli.

Chciałem wyrazić płynność i ruch współczesnej fali. Nie chodzi tylko o to, jak pięknie wygląda, ale jakie uczucia wzbudza”

Ta kolekcja wprowadza ceramiczne i brązowe wazony, oznaczając pierwszą wyprawę Fu w świat akcesoriów. Brąz odlewa się ręcznie w Tajlandii, gdzie projektant ściśle współpracował z rzemieślnikami. Razem z nimi kształtował formy, które wprowadzają ducha refleksji i ruchu do pełnych dramaturgii naczyń.

Ponieważ plany prezentacji nowej kolekcji w palazzo podczas Milan Design Week musiały ulec zmianie, premierę zastąpiono globalną akcją internetową. Powstał także koncepcyjny materiał, który oddaje ducha kolekcji. Ekskluzywny film zaciera granice obrazu i abstrakcji, a obraz uzupełnia eteryczna ścieżka dźwiękowa autorstwa multimedialnej artystki – Rosey Chan.

Zobacz także:

flou-2020-kolekcja-inspirowana-natura

salvatori-2020-nowe-kolekcje-z-kamienia

florence-knoll-pionierka-designu-i-biznesu

Artykuł Mid Century Rhythm – nowa kolekcja André Fu pochodzi z serwisu Point of Design.

W odpowiedzi na potrzeby trzyosobowej rodziny, architekt całkowicie zmienił oblicze mieszkania o powierzchni 112 mkw z lat 70. XX wieku. Sam przyznaje, że było w dobrym stanie i obejmowało standardowe funkcje, jak podłogi wyłożone płytkami, otynkowane i pomalowane ściany i sufity, oświetlenie i tradycyjna organizacja przestrzenna. Klienci oczekiwali bardziej dynamicznej przestrzeni, która pozwoliłaby na ciągłe odkrywanie i anektowanie tego miejsca. Innym ważnym elementem, była silna obecność natury w mieszkaniu.

Projekt apartamentu symbolizującego dziki las

Projekt apartamentu tak naprawdę określił najmłodszy członek rodziny, stwierdzając, że „przez cały czas chce czuć się częścią domu”. W związku z tym architekt najpierw zburzył wszystkie ściany działowe. Następnie zlikwidował wykończenia, takie jak tynk i farba, odsłaniając istniejące surowe sufity, ceglane ściany i betonowe kolumny. Te ostatnie zadecydowały w decydujący sposób o rozwoju projektu, ponieważ skłoniły Jarrína do opracowania koncepcji Leśnego Domu.

Rozwiązanie pojawiło się dzięki wprowadzeniu do projektu bardziej poetyckiego wymiaru: przestaliśmy nazywać kolumny kolumnami, aby zacząć nazywać je pniami drzew. Ten gest metaforyzacji przestrzeni określał cały projekt jego pojmowanie. A zatem zrodził się pomysł, że nie mówimy o udomowionej przestrzeni, czyli o mieszkaniu o standardowych cechach, ale wchodzimy do dzikiego świata, do „lasu” – opowiada Jarrín

Dynamiczny projekt apartamentu

Architekt dodał szereg czarno-metalowych elementów, w tym belki podłogowe, zmieniające poziomy w różnych obszarach, oraz belki sufitowe, które funkcjonują jak półki na książki, donice i szafki.

Metal był najbardziej odpowiednim materiałem do tego projektu, ponieważ jego właściwości pozwoliły na bardziej wszechstronne zastosowanie; elementy mogą być jednocześnie konstrukcją i częścią mebli” – powiedział architekt, dodając, że większość z nich powstała na miejscu.

Zróżnicowane podłogi pokryte są ciemnym drewnem chonta z Ameryki Południowej, dobranym do odcieni czarnej stali. Jedna ze szczelin między krzyżującymi się belkami tworzy basen pośrodku salonu. Stoi na patio wypełnionym zielenią i owiniętym przeszklonymi ścianami.

Zmieniające się wysokości służą jako oprawa salonu na najniższym poziomie z widokiem na najbliższą okolicę. Kuchnia zajmuje poziom jeden stopień wyżej. Powstała tu czarna metalowo-drewniana wpisana w narożnik pomieszczenia. Na tyłach mieszkania duże szafy działają jak przegrody do dwóch sypialni i dwóch łazienek. Dodatkową prywatność zapewniają również zasłony mocowane do belek za pomocą magnesów.

Nie ma drzwi, ale zasłony z magnesami, które wizualnie zamykają przestrzenie, oferując nową formę szacunku i intymności wśród mieszkańców lasu” – powiedział projektant.

Zobacz także:

citterio-w-miami-apartamentowiec-arte

mediolanski-apartament-z-lat-50-jasna-przestronnosc

apartament-w-sao-paulo-elegancki-mix-stylow

Artykuł Projekt apartamentu z basenem i lasem w tle pochodzi z serwisu Point of Design.