Japoński architekt, Arata Isozaki, znany jest ze swojego stylu, który łączy postmodernizm z technologią. Jego prace z pewnością ukształtowały życie publiczne na całym świecie. On sam koncentruje się w szczególności na tworzeniu architektury dla miejsc związanych z kulturą. Projektował sale koncertowe w Kioto, Barcelonie i Salonikach, muzea i galerie sztuki, np. Museum of Contemporary Art (MOCA) w Los Angeles. Isozaki jest 46. laureatem i ósmym architektem z Japonii, który zdobył nagrodę Pritzkera.

Pionierskie działania

Jego działalność architektoniczna trwa już sześć dekad. Także z tego względu jury nagrody Prizkera miało szansę zauważyć jego wkład w pionierskie podejście do architektury na skalę globalną. „Isozaki był jednym z pierwszych japońskich architektów, którzy budowali poza Japonią w czasach, gdy to zachodnie cywilizacje tradycyjnie wpływały na Wschód. Czyniło to jego architekturę – na którą wyraźnie wpłynęło jego globalna obywatelstwo – prawdziwie międzynarodową. W globalnym świecie architektura wymaga takiej komunikacji ”- powiedział Tom Pritzker, prezes Hyatt Foundation.

Architektura z wiedzy i doświadczeń

Isozaki założył własną działalność, Arata Isozaki & Associates w 1963 roku, po studiach na Uniwersytecie w Tokio. Ponadto rozwijał swoją fachową wiedzę pracując pod kierunkiem Kenzo Tange. W 2005 roku założył oddział we Włoszech wspólnie z Andreą Maffei. Poszerzało to jego doświadczenie w pracy na różnych kontynentach i umożliwiało odnajdowanie innowacyjnych rozwiązań dedykowanych poszczególnym projektom.

„Chciałem zobaczyć świat własnymi oczami, więc udawałem się w podróż dookoła świata co najmniej dziesięć razy, zanim skończyłem trzydzieści lat. Chciałem poczuć życie ludzi w różnych miejscach. Intensywnie doświadczać Japonii, ale także świata islamskiego, wiosek w głębokich górach Chin, Azji Południowo-Wschodniej i metropolii w USA. Robiąc to, wciąż pytałem „czym jest architektura?” – mówi Isozaki.