Dorothée Meilichzon partner projektów Grupy Experimental zmieniła perłę weneckiego renesansu w hotel o artystycznej duszy, tętniący kolorami i wszechobecnymi sygnaturami miasta na wodzie.
Przekraczając próg hotelu przed gośćmi otwiera się bogactwo weneckiego rzemiosła i używanych od wieków materiałów. Il Palazzo Experimental mieści się w wiekowym palazzo Ca Molin. Stary dom zamieniony następnie w siedzibę główną Adriatica, kompanię transportu morskiego, a przez długie lata opustoszały, doczekał się gruntownej renowacji i pięknej oprawy, sprzyjającej leniwemu, południowemu dolce vità. Palazzo znajduje się na Zattere w dzielnicy Dorsoduro i ma dwa wejścia: jeden z kanału Giudecca na froncie i jeden z prywatnego molo na Rio Del Ognissanti.
Podobnie jak w przypadku wszystkich obiektów Grupy Experimental, Il Palazzo stanowi skrzyżowanie wnętrz gościnnych i mieszkalnych.Położony nieopodal takich atrakcji kulturalnych jak Muzeum Guggenheima i Galleria dell’Academia, stanowi atrakcyjny punkt na mapie miasta. Nieznacznie poza główną trasą turystyczną, wychodzi wprost na cichy kanał obsługiwany przez hotel, a na tyłach kryje sekretny ogród, będący wyjątkową wartością dodaną w tak skondensowanym mieście jak Wenecja.
Współczesny wymiar przestrzeni nadany przez Meilichzon został ujęty w ekskluzywne ramy. Akcenty z marmuru Capraia, wystawne tkaniny, podłogi z lastryko scarpa, czy ściany Mormorino zostały skąpane w palecie kolorów miasta – terrakoty, błękitnego, bladożółtego, srebrzystego i kremowego.
Fasada Il Palazzo Experimental składa się z trzech wejść na kanał Della Giudecca: jeden prowadzący do restauracji, kolejny do recepcji i lobby, i wreszcie do baru.Ten zasługuje na wyjątkową uwagę przez wzgląd na współpracę Meilichzon z włoską designerką Cristiną Celestino, uznaną za najjaśniejszą młodą gwiazdę designu. Celestino, na stałe związana z Mediolanem, uzyskała dyplom z architektury na Wydziale Architektury Uniwersytetu Weneckiego, stąd jej wielki sentyment i dogłębne zrozumienie niepowtarzalnego stylu Wenecji. Polifonia marmurów i zabytkowych luster, po które sięgnęła Celestino stanowi nawiązanie do projektów innego włoskiego mistrza – Carlo Scarpy. Praca nad wnętrzem hotelu i restauracji, skoncentrowała się wokół użycia bardzo klasycznych elementów weneckich, ale nie brakuje w nim także bardziej współczesnych wzorów będących hołdem dla ruchu Memphis. Niektóre jasne kolory, szczotkowane aluminium, szklane lampy z Luciano Vistosi, Breccia Capraia Marbles, Arches On Bath… przypominają, że tu „żyje” ikoniczny design.
Podstawą prac projektowych było ocalenie jak największej ilości elementów architektonicznych oryginalnego pałacu. Stare belki, wysokie sufity na pierwszym piętrze, galeria, niesamowite gotyckie okna, podwójne drewniane drzwi, one wszystkie stanowią świadectwo wyjątkowego kunsztu włoskich rzemieślników.Silne pod względem tożsamości elementy architektoniczne zyskały dodatkowe wzmocnienie weneckimi inspiracjami: symetrie, marmury, wiele form pasów, od malowanych, poprzez intarsje metalowe i te wykonane z tkanin, inspiracje „Gothique Fleuri”, kolory żywcem wyjęte z laguny i elewacji miejskich, stanowią solidną bazę stylu. Nie brakuje tu także tradycyjnego ponadczasowego weneckiego „savoir faire”, takiego jak: czarny lakier, cementowe lastryko z Wenecji, marmur i wapień na ścianach.
Dynamiczna przestrzeń jest spójna pod względem zastosowanych materiałów i kolorystyki. Ich nasilenie zmienia się jedynie wraz z przechodzeniem z przestrzeni wspólnych do bardziej prywatnych. Restauracja to duża przestrzeń na parterze z ladą przy wejściu, z winami, spritzem, cicchetti… Z tyłu znajduje się otwarta kuchnia z dużym blatem przed nią. Wystrój jest ponadczasowy z ogromnym marmurowym cokołem i niektórymi meblami „oświetlonym bateau”. Duża ilość tkanin i elementów inspirowanymi antykami wprowadza nieco eklektyczny styl pełen silnych bodźców wizualnych w klasycznych kolorach miasta: bordowym, jasnozielonym czy łososiowym.Tradycyjna kuchnia włoska Ristorante Adriatica rozpieszcza gości specjałami serwowanymi w restauracyjnych lożach i na rozległym tarasie sąsiadującym z kanałem.Autentyczna włoska kuchnia gwarantuje niepowtarzalne doświadczenie, poprzez połączenie mocnych smaków i lokalnie pozyskiwanych składników. Menu Ristorante Adriatica to ukłon w stronę regionu Adriatyku, słynącego z najwyższej jakości produktów sezonowych z obszarów przybrzeżnych Friuli, Emilia Romana, Marche, Abruzji, Molise, Apulii i oczywiście Veneto. Ta regionalna różnorodność umożliwia interpretację cucina italiana w zupełnie nowy sposób.Jest w niej radość i słońce, i przedwieczne receptury w nowatorskim wydaniu.
Zdjęcia: Karel Balas
Zobacz także:
Numeroventi – butikowy hotel i artystyczna przystań we Florencji
