Od 4 maja rusza wyjątkowa inicjatywa Fondazione Prada, która przedstawia „Historie miłosne – sentymentalna ankieta Francesco Vezzoli”. Dzięki temu nowemu projektowi artysta bada emocjonalny, psychologiczny i sentymentalny status szerokiej społeczności online poprzez język mediów społecznościowych.
W 2004 roku Fondazione Prada, przy okazji wystawy „Trylogia śmierci”, zamówiła dzieło Vezzoli zatytułowane Comizi di non-amore. Praca czerpała z tradycji filmu dokumentalnego i kinematografii, przywołując klasyki. Artysta wykorzystał filmy Comizi d’amore (1965) Pier Paolo Pasoliniego i L. amore in Italia (1978) w reżyserii Luigiego Comencini. Oba obrazy zostały przetworzone przez kanony telewizyjnego reality show. Teraz projekt „Love Stories” ( czyli „Historie miłosne”) przejmuje strategie komunikacyjne Instagramu, a w szczególności funkcję ankiety. W ten sposób powstanie nowa przestrzeń do dzielenia się pomysłami, wizjami i wrażeniami miłości, tożsamości, ciała, samotności, przynależności, różnorodności, przyszłości. A wszystko na instagramowym koncie Fondazione Prada.
Instagram – platforma sztuki
W każdej historii obserwujący Fondazione Prada i użytkownicy Instagrama zostaną zaproszeni do wyboru jednej z dwóch możliwych opcji. Będą wyrażać swoje poparcie dla jednej z dwóch proponowanych wypowiedzi, akceptować uproszczoną binarną logikę ankiet. Udział w tym przedsięwzięciu to tylko pozornie prosta zabawa.
Ankieta obejmie ponad 50 pytań zadanych przez Francesco Vezzoli, związanych z obrazami, które wywołują wizualny szok i narracyjne interpretacje. Co tydzień ankiety będą koncentrować się na temacie swobodnie inspirowanym arią z oper włoskich kompozytorów. Vincenzo Bellini, Giacomo Puccini, Gioacchino Rossini i Giuseppe Verdi to tylko kilka przykładowych nazwisk. Pojawi się także Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta. A to na cześć Pasoliniego, który wykorzystał ten utwór w ścieżce dźwiękowej filmu Comizi d’amore.
Pod koniec każdego tygodnia wyniki ankiety uzyskają komentarz osobistości ze świata kultury, sztuki, mody, kina, muzyki, telewizji i komunikacji. Korzystając z tekstu, filmu lub innego dzieła sztuki, każdy z nich spróbuje odkodować odpowiedzi, zinterpretować nastroje i emocje uczestników. Postarają się naszkicować częściowy portret społeczności ludzi dzielących egzystencjalne warunki, takie jak niepewność, zawieszenie i pragnienie powrotu do normalności w tym historycznym momencie. „Historie miłosne” przeciwstawia się efemerycznej i natychmiastowej naturze Instagrama. Przekształca ją w wirtualne miejsce badań społecznych, artystycznej refleksji i intelektualnej prowokacji.
Zobacz także:
storytelling-i-porcelanowy-pokoj-fondazione-prada
