Termin pawilon pochodzi od łacińskiego słowa „motyl” i przywołuje architekturę, która celebruje kontrast między trwałością a przenikalnością. Od przedsionku Kariatydy w Akropolu, gdzie wizualnie ukrywa głębię świątyni, po pawilon barceloński, który wyraża siły minimalistycznego modernizmu i jego ideę ciągłej przestrzeni. Wrodzony dualizm architektoniczny zainspirował bogatą historię pawilonów, które często są budynkami opowiadającymi o architekturze. Tym razem na Design Joburg.
Na zlecenie Design Joburg zaprojektowano pawilon do prezentacji siły i głębi architektonicznej energii projektowej w RPA. SAOTA, ARRCC i OKHA rozwinęły tę koncepcję do kolejnego ekstremum. W ten sposób powstała architektura o architekturze i o architektach (i ich architekturze).
Plan jest podstawowym narzędziem; ściany otaczają cztery narożniki wydzielając wyraźnie Przestrzeń. Ścianom nadano głębokość, która jest jednocześnie progiem do wewnętrznej przestrzeni. Proporcję określa wysokość i grubość ścian oraz kontrast z delikatnym dachem. W grubej ścianie wykonano się wiele cięć, w ten sposób podkreślono jej głębokość, a jednocześnie jej ciężar uległ dematerializacji.
Masa rzeźbiona po przekątnej, w rezultacie definiuje zakrzywione puste przestrzenie. Jej waga jest obnażona przez swoją głębię, a następnie zredukowana do nieważkości. Jednobarwna forma mieni się wieloma odcieniami przez liczne źródła światła. Jedna gra – solidność i pustka – rozgrywa się przeciwko innej – światłu i cieniowi. Niektóre nisze wydają się ciemne, pełne cienia, podczas gdy inne przekazują światło w przestrzeń. Te nieodłączne niejednoznaczności to potęga i magia architektury. Natomiast pawilon jest zaprojektowany tak, aby jasno i prosto opowiadać tę historię za pomocą formy.
Zamknięta przestrzeń, niczym publiczny dziedziniec, a wypełniona następnie ekspozycjami wielu południowoafrykańskich architektów, przestrzeń ta świętuje różnorodny i oparty na współpracy charakter tego zawodu. Projekt opracowano z wykorzystaniem tematów, z którymi studia eksperymentowały wcześniej w swojej pracy. W szczególności projekt Cheetah Plains pracowni ARRCC stanowiły precedens dla koncepcji, która składa hołd temu, jak niezbadany pomysł schronienia może być świętem społeczności w ramach współczesnej estetyki afrykańskiej.
