W swoim najnowszym przedsięwzięciu projektant Mohammad Hassan Forouzanfar stworzył serię fotomontaży. Łączą one ikony współczesnej architektury ze starożytnymi miejscami w Iranie. Podobnie było w przypadku jego poprzedniego projektu, gdy wprowadził drapacze chmur do irańskich wiosek. Retrofuturyzm rozważa, jak przywrócić zabytkowym budowlom dawną świetność dzięki ingerencji światowej sławy architektów. Wśród nich znaleźli się Zaha Hadid, Daniel Libeskind i Norman Foster.
Dla retrofuturyzmu Forouzanfar wybrał różne miejsca w Iranie, w tym przedislamskie pałace królewskie i zamki. Tak więc jego pracach odnajdziemy lokalizacje w prowincjach Fars, Sistan i Beludżystan, a także Chuzestan i mieście Kaszan. W połączeniu ze współczesną architekturą zachodnią autor oferuje nam bardzo sprzeczną mieszankę. W rzeczywistości łączy ona przeszłość Iranu z przyszłością i teraźniejszością Zachodu.
Seria przede wszystkim ukazuje intrygującą kombinację materiałów, stylów i epok. Efektowne zestawienia przedstawiają współczesne budynki wydobywające się z pustynnego krajobrazu. Chłodne bryły szkła i metalu wyłaniają się i otaczają historyczne kamienne budowle. W istocie Retrofuturyzm przedstawia nową definicję renowacji. Takiej, która zapewnia krytyczne i awangardowe spojrzenie na irańskie zabytki architektoniczne.
Innym ciekawym projektem irańskiego projektanta, w ramach programu Retrofuturyzm, było stworzenie serii przedstawień zjawiskowych wież. Te koronkowe budowle zostały umiejscowione przez autora na istniejących, niskich tradycyjnych budynkach. Znalazły się wśród nich meczety, place, pałace oraz ogrody. Tradycyjna, historyczna zabudowa Iranu jest, z powodu braku odpowiedniej technologii, dość niska. Forouzanfar stworzył harmonijne wyższe piętra, wpisując je w budynek, dzięki zachowaniu symetrii i powtórzeniu rytmu nisz i kolumn. W ten sposób oddał piękno pierwotnych obiektów, jednocześnie dodając im jeszcze więcej uroku.
