Antony Gibbon inspiruje się naturą i przekracza granice projektowania architektonicznego, dzięki czemu jego prace zyskały światowe uznanie. Architekt postrzega przyrodę jako ważną siłę napędową w swojej praktyce. Każda wyjątkowa konstrukcja powstaje przy użyciu zrównoważonych materiałów i uwzględnia otoczenie. Celem projektanta jest stworzenie połączenia między naturą a pielęgnacją, poszukiwanie ich wspólnego mianownika. Che łączyć unikalną, indywidualnie zaprojektowaną strukturę z jej indywidualnym środowiskiem i rozwinąć harmonię, aby rosły razem.
Antony Gibbon rozwija swoje formalne, rzeźbiarskie poszukiwania przedstawiając projekt zatytułowany Twine. „Sznurek”, a raczej dwie wstęgi, to monument, na który składają się poskręcane przęsła z betonu. Architekt korzysta z pary pofalowanych powierzchni, które rytmicznie odrywają się od ziemi, aby stworzyć przestrzeń wewnętrzną. Powstałe w ten sposób dwie klimatyzowane strefy są przewidziane jako pomieszczenia mieszkalne, z miejscem do spania i salonem kuchennym. Pomiędzy nimi, w wyimaginowanej rezydencji, znajduje się zatopiona zewnętrzna przestrzeń wypoczynkowa. Częściowo zamyka ją szeroka, górna konstrukcja.
W swoim najnowszym projekcie meksykański architekt kontynuuje badania nad strategią poszukiwania rzeźbiarskiej, betonowej formy. Wcześniej tą kwestię przedstawił w pomyśle zatytułowanym Mobius. W obu przypadkach geometria naśladuje język naturalnej struktury skorupy. Jednocześnie stwarza wrażenie niemal organicznej miękkości i płynnego ruchu. Teraz powierzchnia wprowadza rytmiczną serię pofalowanych taśm, które są niczym odbicie odległych wzgórz. Zamknięte, klimatyzowane przestrzenie mieszkalne odgradza delikatna, prawie niedostrzegalna ściana ze szkła. W rezultacie charakterystyczny, falujący profil architektoniczny pozostał nienaruszony.
Podczas gdy inne projekty Antony Gibona, dzięki organicznym powierzchniom, wspaniale wpisują się w topografię, tą bryłę celowo oderwał od krajobrazu. Rozległe, płaskie, wyłożone kamiennymi płytami otoczenie lepiej wyraża kontekst. Bryła budynku to przede wszystkim forma rzeźbiarska i potrzebuje odpowiedniej sceny to prezentacji. Wzgórza w tle sugerują tu estetyczny dystans, a natura nie angażuje się w architekturę. Realizuje natomiast inne zadanie – pozwala się kadrować oraz podziwiać.
