Festival des Architectures Vives 2019 to program, w którym instalacje architektoniczne osadza się w historycznych punktach orientacyjnych w Montpellier. W tym roku interdyscyplinarny zespół zinterpretował temat „piękna” poprzez monumentalną instalację parametryczną. Grafika ukryta na dziedzińcu, czerpie inspirację z zawieszonego ruchu motyla w locie. Abstrahuje formę owada, symbolizując poczucie wolności i efemeryczności. Za projektem stoją Cristina Nan, Dirce Medina Patatuchi i Carlos Bausa Martinez. Złoty motyl – Papillon d’or jest wykonany ze złotego dichroicznego holograficznego lustra winylowego. Materiał ten załamuje światło i oferuje różne doznania instalacji w zależności od punktu widzenia.
Tymczasowa instalacja ma na celu wzbudzenie dziecięcej ekscytacji, gdy zwiedzający przechadzają się po charakterystycznym dziedzińcu i stają twarzą w twarz z monumentalną rzeźbą. Dzięki unikalnemu kontrastowi między obliczem stricte matematycznym a historycznym otoczeniem, przestrzeń definiuje się na nowo. W ten sposób bowiem powstaje przestrzenne wrażenia światła i cienia. Do stworzenia Papillon d’or wykorzystano elementy PET i winylowe, bazując na uzyskaniu minimalnej powierzchni. Tą z kolei ponownie sparametryzowano, zoptymalizowano algorytmicznie i podzielono na panele. Tak wygląda zawieszony złoty motyl.
Corocznie Festival des Architectures Vives (festiwal żywej architektury) ma na celu zainicjowanie refleksji nad architekturą i jej rozwojem w ramach istniejącego kontekstu miejskiego. Dwie trasy wycieczek po mieści podkreślają projekty młodych architektów i urbanistów. Odwiedzający mogą dzięki temu odkryć współczesne dzieła w wyjątkowych miejscach. Dziedzińce prywatnych hoteli, zwykle z ograniczonym dostępem dla publiczności z zewnątrz, otwierają swoje podwoje podczas festiwalu. Goszczą instalacje, wystawy i wydarzenia związane z mediami.
