4 grudnia wystartowała nowa wystawa organizowana przez Fondazione Prada w Mediolanie. Jej bohaterem jest Jean-Luc Godard, który, jako mityczny Orfeusz, otwiera przed widzami podwoje swojej pracowni.
„Le Studio d’Orphée” (Studio Orfeusza) to nie tylko pracownia, studio nagrań i montażu, ale także miejsce do życia i pracy. Reżyser postanowił przenieść do Mediolanu materiał techniczny, wykorzystany podczas kręcenia najnowszych filmów od 2010 roku. Pokazuje tu także meble, książki, obrazy i inne przedmioty osobiste ze swojego studia w Rolle w Szwajcarii.
Pracownia Godarda
Słowo „atelier”, użyte przez Godarda do zdefiniowania tej przestrzeni, zwraca uwagę na własnoręczną pracę, która charakteryzuje jego praktykę reżysera. Współczesny Orfeusz łączy bowiem własną produkcję filmową z dziedzinami teatru i sztuk wizualnych. W „Le Studio d’Orphée” na telewizorze, którego Godard zwykle używa jako narzędzie pracy, można obejrzeć jego najnowszy film fabularny. Obok projekcji The Image Book, wyświetlanych jest jeszcze dziewięć filmów krótkometrażowych reżysera, które powstały między 1988 a 2008 rokiem.
Odwiedzający mają zatem wyjątkową okazję uczestniczyć w pokazie filmu The Image Book w fizycznym miejscu, w którym film został stworzony i zrealizowany. Właśnie to otoczenie było świadkiem jego narodzin – montażu, miksowania dźwięku, fazy produkcji i postprodukcji. Po raz pierwszy można z bliska obserwować proces twórczy u źródła dzieła kinematograficznego. Enigmatyczną, fragmentaryczną i różnorodną naturę The Image Book podziela samo „Studio d’Orphée”. Jego elementy świadczą o roli artysty w budowaniu przestrzeni do pracy. Tworzą przestrzenną i emocjonalną geografię, gdzie gości zaprasza się do eksploracji, bez narzuconych pomysłów i jednoznacznej interpretacji.
Większość ludzi ma odwagę żyć własnym życiem, ale go sobie nie wyobraża”– mówi Edgar, bohater filmu Pochwała miłości w reżyserii Jean-Luca Godarda 2001 roku.
Poetycka i metamorficzna siła „Le Studio d’Orphée” koncentruje się na tej dialektyce między życiem a wyobraźnią, istnieniem i twórczością artystyczną. Jego tytuł wyraźnie wspomina mit Orfeusza i Eurydyki, ustanawiając paralelę między reżyserem a greckim poetą-muzykiem.
Orfeusz i jego muzyka
Na potrzeby wystawy w Fondazione Prada w Mediolanie Jean-Luc Godard opracował także „Accent-sœur”, instalację dźwiękową rozbrzmiewającą w windzie Torre. Odwiedzający mogą posłuchać ścieżki dźwiękowej Histoire (s) du cinéma, 8-częściowej pracy wideo zrealizowanej w latach 1988-1998 przez reżysera. Wykorzystał on fragmenty filmów, wiadomości, pism filozoficznych, powieści, wierszy, muzyki i dzieł sztuki opowiadając złożoną i wieloaspektową historię siódmej sztuki. Nie przypadkowo Godard wypowiada tu zdanie:
Ja też przez chwilę wierzyłem, że kino upoważniło Orfeusza do obejrzenia się bez spowodowania śmierci Euridyki. Myliłem się. Orfeusz będzie musiał zapłacić.
