Driade to estetyczne laboratorium nieustannie poszukujące piękna w przestrzeni życiowej. Obszerny katalog marki obejmuje meble do domu, ogrodu i przestrzeni publicznej. Dzieła sztuki i przedmioty do codziennego użytku, uduchowione elementy, które harmonijnie się mieszają. Wszystko to sprawia, że marka Driade jest wyjątkowa w świecie designu. Estetyczne laboratorium jest wynikiem chęci wprowadzenia eksperymentów w produktach masowych. Misję samego przedsiębiorstwa stanowi poszukiwanie kreatywności w każdym produkcie. Firma tworzy produkty, które są wyjątkowe, eklektyczne, ekscentryczne, ale jednocześnie eleganckie, ponadczasowe, a przede wszystkim radosne. W ramach tej alchemii środków wyrazu i wrażeń każdy znajduje mebel dla siebie.
Sztuka życia opiera się na idei, że eklektyzm, mieszanka kultur, ciekawość i zaskoczenie są prawdziwą esencją naszych czasów. Driade z uwagą i czujnością wsłuchuje się w znaki z zewnątrz, a następnie przekłada je na codzienne produkty. Przenikanie się sprzeczności i różnorodności sprawia, że projekty Driade otwierają się na przyszłość. Marka neguje płaskość globalizacji, w zamian chwyta świeżość pochodzącą z coraz większej ilości miejsc i rozwoju ideałów.
Założona w Mediolanie w 1968 roku firma Driade dołączyła do ItalianCreationGroup w 2013 roku. Temu projektowi włoskiego domu luksusu przewodzi Giuseppe Di Nuccio. Od tego roku na stanowisku dyrektora kreatywnego zasiada uczeń Sottsassa i Mendiniego – Fabio Novembre.
Podczas wystawy I-MADE, o której pisaliśmy już wcześniej, Driade wraz z ponad 50 wystawcami prezentuje najlepsze włoskie wzornictwo. Kurator I-MADE, Giulio Cappellini, składa hołd znakomitej historii włoskiego designu także poprzez wystawę Take a Seat. Tu przede wszystkim zachwycają dwa projekty Driade: kultowy Nemo Fabio Novembre i wyrafinowany Lou Read Philipa Starcka.
W cennej gablocie zatytułowanej Souvenir d’Italia znajduje się kolekcja drobnych akcesoriów domowych głównych włoskich marek. Driade jest reprezentowany przez Art of the table z dwoma rygorystycznymi i eleganckimi wazonami Philippe’a Bestenheidera. Nie zabrakło też wazonu Root Giorgio Bonaguro.
